از مامانم ناراحتم

دست خودش نیست 

نتیجه زیادی فداکاری کردن و توی زندگی غلط موندن همین چیزاست باهاش مدارا کن و سعی کن فاصله بگیری تا بهت اسیب کمتری برسونه

وای استارتر منو بردی به ۱۵ سال قبل خودم. منم عین شرایط تو رو داشتم با این تفاوت که مادرم ۵ تا پسر داشت ولی انتظار بلند کردن قاشق رو از اونا نداشت ولی من، منم چند سال پشت کنکور بودم هر روز گریه می کردم و ... ولی الان که شوهر کردم و بچه دارم بخدا می فهم که طفلک مادرم خسته میشده نیاز داشته به کمک من. منم هی می گفتم درس دارم اخرشم قبول نمی شدم. می دونی آخر چی شد؟ مادرم دیسک کمر گرفت ۶ ماه تکون نمی تونست بخوره، هر روز فیزیوتراپی باید می بردم با چرخ، راه نمی تونست بره، منم بچه بزرگ بودم بقیه پسر و همه قد و نیم قد. کارم خونه داری و پذیرایی از عیادت کننده ها و بچه داری و یه وعده فیزیوتراپی بود. جونم دراومد، دقیقا بعد عید نوروز مادرم تونست بلند بشه و کم کم کاراش رو بکنه. و من همون سال فقط با دو ماه  درس خوندن قبول شدم. 

به مادرت کمک کن، نذار افسردگی بگیره و خسته بشه، و گرنه شما هم خسته می شید.

فعلا مجبوری تحمل کنی چون وگرنه خودت اذیت میشی،منومادرمم یه سره ازصبح دعوا داریم اصن سازش نداریم خیلی بدوسخته

ببخشید میشه بگین چه رشته ای قبول شدین🙊🌹؟

بی خیال بابا، من تا بعد فوق لیسانس هم مامانم اجازه نمی داد برای مو کوتاه کردن هم برم ارایشگاه، بعد مامان من برعکس هی سرکوفت میزد ببین فلانی دخترش رو عروس کرد من تو رو دوست دارم که شوهرت نمی دم 😄 همین حرفا رو زدن زدن آخرش من ۳۵ سالگی شوهر کردم😁 ولی تا دکترا درس خوندم خیلی موفق شدم. الان یادش میارم که دختر فلانی رو تو سرم میزدی می گفتی همه کارهای خونه رو می کنه یادته، دیپلم هم نتونست بگیره از شوهرش هم بو ابروریزی طلاق گرفت😁 می گه من فقط کار کردن تو خونش رو گفتم، خدایی تو نمی کردی دیگه. راست می گه بخدا،  من اصلا کار نمی کردم.

اقتصاد ولی شهر خودم، بعد فوق رفتم تهران.

اشتباه می کنی حتما باید یه طوری کنار بیایی، فقط یه چیز بهت بگم شوهر من دانشجو دکترا عمران هست، خودش می گه تا دوره لیسانس مادرش به خاطر هر اشتباه ی اونو میزده، بیچاره وسواس شدید داشته وقتی بچه هاش اشتباه ی می کردند دیگه نمی گفت بزرگه ، جوون شده و ... مادرت و مادر من خیلی خوبه حداقل دست بزن ندارن که.

چه خوب موفق باشی عزیزم🌹

ایشالا ک قبول میشی عزیزدلم

عزیزم تو به شدت شبیه گذشته منیی امیدوارم نظرم رو بخونی که تجربه ی گرونی بود برام

منم مادرم دقیقا مث مادر تو بود خیلی خوب و فداکار بود 

اما فقط کارش مقایسه ما بود 

مخصوصا من که بچه اول خانواده بودم 

میگفت ببین دختر فلانی شوهر کرد 

ببین دختر فلانی غذا درست میکنه 

ببین دختر فلانی چه قشنگه

هزار چیز دیگه که با یاد آوریش بغضم میگیره که چقد تو روان من تاثیر میذاشت 

اعتماد به نفسم رو کشته بود 

به خاطر همیون حرفاش تو 21 سالگی نامزد کردم کسی که دوسش داشتم و تو قلبم کشتم 

شاید باورت نشه اما یه بار منو برده بود دکتر توراه بهم میگفت 

برات یه خواستگار بیاد ازدواج کن برو خواهرت از تو خوشگل تره من نمیخوام تو بمونی تو خونه اونا شوهر کنن تو حسرت بخوری 

حالا اما من ازدواج کردم از تمام کسایی که میگفت خوشبخت ترم زیباتر شدم سرکار میرم همسر بهتری دارم خونه زندگی بهتر

ولی فقط مدارم با خودش میگه ای کاش اذیتت نمیکردم
ای کاش با عزت نفس ، با آگاهی ازدواج میکردی

باورت میشه کسی که از وقتی دیپلم گرفتم به زور خودش خواستکار راه میداد تو خونه

حالا قسم خورده خواهرامو زیر 25 شوهر نده

اینارو برات نوشتم تا بگم به حرف مادرت گوش نده هر وقت فکر کردی مناسبه ازدواج کن 

خودت و اولویت زندگیت قرار بده 

چون وقتی به مشکل خوردی

فقط خودت باید جوابگو باشی 

امیدوارم موفق باشی