نمیدونم چه اسمی روش بزارم نمیدونم چی بود اصلا سخته بیانش فقط میتونم بگم هیچکس حرفمو باور نکرد تا الان که به این سن رسیدم ..
تعریف میکنم شاید برای خیلیاتون پیش اومده باشه یا سر در بیارید یا نمیدونم هرچی ...
اگر مورد مشابه براتون پیش اومده بگید تعریف کنید اینجا یا اگر باور میکنید و درکش براتون سادس لطفا بگید .
باشه بگو
بفرمایید
بگو بگو
قطره چکونی نکن جون جدت ما باور میکنیم
بگو
فقط تند تند بگو تا خسته نشدیم چون اونجوری قبل باور کردن میترکوننت
میخونیم بگو
بگو
من حدود ۷/۸سالم بود که رفتیم شهرستان با مامانم اینا داییم اینا و مادربزرگو خاله و همه خلاصه . یه دایی داشتم سرطان داشت بیمارستان بستری بود اون فقط باهامون نبود . که من تو عالم بچگی اصلا فکرم پیش اون نبود فقط فکرم این بود بریم شهرستان و من با دختر دایی مامانم که همسن من بود بریم بازی کنیم . اونجا کوه و تپه اینا داره روسری میبستیم به یه چوب توش یخورده خوراکی میزاشتیم میگفتیم میریم کوه نوردی به خیال بچگی . یا میرفتیم دنبال گنج اونجا زمین میکندیم با دست بچه بودیم دیگه
شما كامل بگو ما بعدا خودمون تصميم ميگيريم باورش كنيم يا نه 🤷🏼♀️
صبر کنید حتما داره مینویسه دیه
