منم ارشد دارم. دوازده سیزده سال کار کردم. درآمدم هم خیلی خوب بود . الان دو ساله خانه دارم. راضیم . همسرم خم راضی تره. ولی الان تو فکرشم یه هنر خوب یاد بگیرم. مثل خیاطی. هم سرم گرم بشه هم نیاز خودم رو رفع کنم.
اصلا با خونه نشینی موافق نیستم. به نظر من آدم بالغ و سالم و عاقل باید کار کنه. آدم باید رو پای خودش وایسه. مصرف کننده بودن خیلی بده. گذشته از این معلوم نیست زندگی چی برای آدم پیش بیاره. شاید یه روزی شرایط طوری بشه که مجبور بشیم کار کنیم. اون موقع از صفر شروع کردن خیلی سخت می شه.
کار کردن مزایای مادی و روانی زیادی داره. قبل از هر چیزی احترام آدم به خودش بیشتر می شه. حداقل برای من که اینجوریه. و فکر می کنم همین باعث بشه احترام دیگران هم بیشتر بشه.
منم با کار بیرون موافق نیستم ولی خداییش با این رشته و مدرک حیف نیست!!
عزیزم
پرستاری خیلی شغل سختیه ، باورکن اذیت میشی .
مجبوری بابیمارها سر وکله بزنی .
فک کن بین یک میلیون جمعیت یکی سل گرفته باشه .
و تو مجبور باشی ازش پرستاری کنی ،همیشه که نمیشه ماسک زد چون بقیه پرسنل نمیزنن ضایع ست .
اگه خدای نکرده ادم مریضی بگیره چی ؟
شیفت چرخشیه مجبوری بری بابیمارها سر وکله بزنی .
میدونم شرایطشو تو خانواده نزدیکم پرستار زیاد داریم. ولی میدونم شخصیتم مناسب این شغل بود. از بچگی عاشق کار تو بیمارستان بودم. الان بیمارستان میرم پرستارای طرح رو می بینم هم سن منن یا کوچیکتر داغ دلم تازه میشه اشکام بی اختیار می ریزه
فکر می کنم افسردگی دارین
بلا ب دور من فوق دیپلم معماری داشتم بعد از ۵ سال رفتم دوباره پیش تجربی بگیرم با جون کندن بلکه پرستاری قبول بشم برم سرکار اونوقت تو خود مدرکو داری نشستی خونه
