به نظرم شما ادم سختی ها و پیگیری و پیشرفت نیستید
چون از حرفاتون نشان میده همه چی را رها کردید اخرش
بمونید خانه .. چون کار و ادامه تحصیل نیاز به استمرار و تلاش و مقاومت داره و ظاهرا شما تدارین
عزیزم چرا با ارشد زیست در حالی که میدونی نمیخوای کار کنی باز رفتی پرستاری خوندی؟
وا پس واسه چی درس خوندی که بشینی خونه
حداقل اين همه راه كه رفتى مدركاتو بگير بعد از خونه دارى لذت ببر تو اجتماع هم نرو
انتخاب خودته دیگه ما چی بگیم
بعضیا خونه داری بهشون ارامش میده بعضیا داشتن یک شغل
خود من استقلال مالی رو ترجیح میدم
من الان خانه دار شدم بخاطر بارداریم
اما کارم رو ممکنه ادامه بدم تدریس میکنم
و اینکه مطالعمو دارم الانم
من همیشه گریه می کنم که چرا خانواده م نذاشتن برم پرستاری بخونم که الان شاغل باشم دستم تو جیب خودم باشه کارم ثابت و معین باشه. همین دیشبم گریه کردم با مامانم دعوا کردم سر این موضوع. خسته شدم از رشته ی بیخودم ارشد بیخودی گرفتنم کار مشحص نداشتن و حقوقای چندرغاز دیر به دیر و زیر دین شوهر بودن. فقط میگم خوش به حالت کاش من جای تو بودم
به نظر من به این فکر کن چرا هیچ کاریو تموم نکردی ! چرا طرح پرستاریتو نرفتی چرا ارشدتو دفاع نکردی؟ شاید افسدره شدی ؟ اگه اونو درمان کنی برات بهتر باشه !
مدرکت عالیه ازش استفاده کن ! مستقل شو درآمد داشته باش ! جایگاه اجتماعیتو بالا ببر ! حتما رانندگی یاد بگیر اونم ی تواناییه که دیگه همه دارنش چرا تو نداشته باشیش!
ولی من باسه تا بچه سرکار میرم
با اینکه کارهم مال خودمونه خیلی راحت میتونم یکی رو بذارم جام برای حساب و کتاب ولی نمیتونم
وقتی تو خونه م حس میکنم در و دیوار خونه بهم فشار میارن
بچه م دوماهش شده و من برگشتم سرکارم
به هرحال ادما متفاوتن
