حدود پنج ماهه مادر شدم. خیلی اشتیاق داشتم زودتر بارداریم تموم بشه و بچم به دنیا بیاد اما نمیدونم چرا از لحظه ای که دخترم به دنیا اومد پشیمونی همه احساسم نسبت بهش بود. نمیدونم افسردگی بعد زایمان باشه یا هرچی واقعا پشیمونم دلم خیلی واسه روزای دوتاییمون تنگ میشه
میدونم دارم ناشکری میکنم هرکار میکنم دلم آروم نمیشه بچم خیلی وابسته و ناآرومه خیلی لاغر شدم
خواستم درد دل کرده باشم
عزيزدلم همه اين روزا ميگذره و از سه تايي بودنتون لذت ميبرين
اوايل خيلي سخته
حتي شايد الان همسرتم يجورايي تغيير كرده ولي همه اينا طبيعيه
اين لحظه ها خيلي خوبن
قدر تك تك ثانيه هاشو بدون
من و شوهرم داريم خودمونو به اب و اتيش ميزنيم كه يه فسقلي بياد تو دلمو شيرين تَر شه اين روزامون
عزیزم ماهم اینجوری هستیم اوایل خیلی بد بود کلا باهمسرمم رابطمون خیلی سرد شده اونم ب خاطر بچه اس ک باید کلا ب بچه برسیم همش میگذره یکم ک بزرگتر بشه و خودش بتونه بازی کنه و کارشو بکنه همه چی درس میشه،من خودم افسردگی شدید دارم ولی هب چاره نیس باید تخمل کرد
بچه هدیه خداست ناشکری نکن بزار یکم بگذره اونقدر وابستش میشی که حاضری خدا از عمرت برداره بده به بچت اوایلش سخته اما بعدا میفهمی بچه نعمت بزرگ خداست که روزهایی که حتی شوهرتم خونه نیست اونکه هر لحطه باهاته .من بعد ازدواجم بخاطره غریب بودنم همش گریه میکردم دلتنگ خانوادم میشدم تا اینکه چندماه بعد ازدواجم حامله شدم و الان بچم بهترین هدیه خدا برا اشکهای من تو غربت بود و هزاران بار خدارو شکر میکنم تو هم پس شکر کن کن بخاطره دختر نازت
موقتیه این حس بهش توجه نکن
😢
