دلم برای دخترک درونم تنگ شده...
دخترکی که با یک لواشک و عروسک، ذوق میکرد...
یا دغدغه روزانه اش، رنگ لاک ناخن هایش بود...
همان دخترکی که خنده هایش کودکانه و نگاهش دلنشین بود...
دخترکی که معصومیتش را، از راه رفتنش می شد تماشا کرد...
گاهی دلم از قوی بودنم میگیرد...
دلم میخواهد دوباره همان دخترک ظریفی باشم که با یک نگاه، می شکست...اما نه از درون
صدای شکستنش را بغض میکرد و با اشک های دانه دانه اش، دل دنیا را میلرزاند...
قوی بودن؛
همیشه هم خوب نیست!!!
