دخترم دوسال و 10 ماهشه. من کارمندم. صبح ها با سختی زیاد ازم جدا میشه بهم میچسبه گریه می کنه خودشو به این ور و اون ور میزنه. باید بزارم وقتی خوابه آروم برم. اگه منو نبینه راحت تر با دوریم کنار میاد. یه مدتیه میره مهد. صبح ها اگه خودم ببرمش نمیره و دوباره بهم میچسبه و با جیغ و داد میزارمش. ولی اگه با خاله ش بره خیلی خوب و با خوشحالی میره مهد. خیلی ناراحتم چیکار کنم که این استرسو نداشته باشه. بعدازظهرها باهاش وقت میگذرونم. ولی این استرس جدایی صبح ها هست که هست. امروز بیدار شده بیا پیشم بخواب. منم دیرم شده بود ولی رفتم پیشش تا خوابش برد. پاشدم بیدار شد به گریه های سوزنااااک. دوباره خوابوندمش و فرار کردم. همش دارم به خودم لعن و نفرین میفرستم. ولی اینم میدونم که بالاخره باید با این موضوع کنار بیاد چیکار کنم توروخدا بهم راهکار بدین. خیلی درماندم