دو سال و دو ماهه كه ازدواج كردم.يكسالم نامزد و عقد بودم،تمامِ اين مدت لذتي از زندگيِ مشترك نبردم،شوهرم مردِ خوش زبونيه،دستِ بزن نداره.خانوادش خوبن،ولي به شدت تنبله.وقتي كه خونه هست تمامِ مدت يا خوابه يا توو گوشيه و مشغولِ تلويزيون،اهلِ بيرون رفتن و مهموني رفتن و انرژي گذاشتن نيست،من خيلي كارا كردم ،خيلي تغييرات كه اون خواست انجام دادم،عروسِ خيلي خوبي براي خانوادش بودم.همه ي فاميلش دوستم دارن،پدر شوهرم طاقتِ ي ناراحتيِ كوچيكمو نداره،ولي من نزاشتم اصلا مشكلاتمون رو بفهمن.چون ميدونم دور از جونش دق ميكنه.هر وقت شوهرم ناراحتم ميكنه پا به پاي من دهن ب دهن ميده تا حالا نشده ي بار بگه من اشتباه كردم،هميشه من مقصر بودم،بعد از سه سال كه افسردگي گرفتم ديگه به بابا و مامانم گفتم بيان من حرفامو بزنم بهشون.جلوي خودش،با اينكه هيچ وقت دوست نداشتم اين اتفاق بيفته،ولي اينبار تصميم قاطع گرفتم.ازينهمه ركود توو زندگيم خسته شدم،از خودخواهيِ شوهرم خسته شدم.
عکس العمل شوهرت چی بود؟
راهش مشاوره نه گفتن به خانواده ها😐😐😐
خب بزرگا چی گفتن؟؟
فكر نكنم با همه اينها بتوني تغيير قابل ملاحظه اي به وجود بياري
اين خصوصيت در شخصيت فرد نهادينه شده ...
كاش قبل از ازدواج راجع بهش صادقانه صحبت مي كرديد
مشاور بهت گفت این کارو بکنی؟
اکثر مردها همینن
خوب نتیجش چی شدد
پدرومادرت چی گفتن؟
چرا به پدر مادر خودت میگی ؟پدر مادر خودش هم بگو بیان جلو اونام بگو فردا خدایی نکرده چیزی شد بدونن که تو قبلا گوشزد کردی بهشون
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
3 ثانیه پیش
3 ثانیه پیش
4 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
