maryam_o_avaبراى #هشتم_مارس
چند باری برایم پیش آمده که پسرک یک لگد محکمی زده و من ناخداگاه سیخ نشستم، اطرافیان گفته اند: پسره دیگر! زورش زیاده. دقیقا همان وقت است که من به جنین معصومی فکر میکنم که تعریفها و کلیشه های دنیای مردانه قبل از بدنیا آمدنش هم دست از سرش برنخواهند داشت.
امروز روز جهانی زن است و طبق تاریخ پسر کوچولو من قرار است یکماه دیگر بدنیا بیاد. برای همین تصمیم گرفتم راجع به بارآوردن پسر برابریخواه و فمنیست که آرزوی داشتنش را دارم بنویسم.
ممکن است سوال پیش بیاید که اگر در دنیای مردسالار, مردها سالارند چرا من باید این برتری را از پسرم بگیرم و به عبارتی برابری چه نفعی برای پسر من خواهد داشت.
آمار به ما نشان میدهد که میزان خودکشی در مردان بالاتر از زنان است. از دلایلی که عنوان میکنند این است که مردها تحت فشار اقتصادی بیشتری از زنان هستند. بار مالی زندگی بیشتر بر دوش مردان است. جوامع مرد سالار تعاریفی از مردانگی ارائه میدهند که اگر به اندازه کافی پرزور و خشن نباشی, قد بلند و هیکلی نباشی, درآمد و کار خوب نداشته باشی به اندازه کافی مرد نیستی.
سلامت روان آدمیزاد به ابراز احساسات و راحتی در روابطش بستگی دارد و نظام مردسالار سعی میکند مردها را در چهارچوب و کلیشه های مردانگی بگنجاند. این بسیاری از مردها را از پا درمیاورد و به بسیاری آسیبهای جدی میزند.
نکته مهم دیگر اینکه در دنیای مدرن کلیشه های جنسیتی هر روز دارند میشکنند و موفقیت در محیط کار, مهارتهایی مثل حل مسئله, همدلی و همدردی را میطلبد که با نظام مردسالار همخوانی ندارند.
از این نکته که چه لذتها و تجارب نابی مثل گلکاری, شیرینی پزی و...از پسران دریغ میشود برای اینکه مبادا کار دخترانه ای بکنند میگذرم تا برسیم به اینکه چطور پسر فمنیسم بار بیاریم.
(ادامه در كامنتها)
maryam_o_avaفرصت بازیهای برابر:
به مرور زمان دخترهای ما این فرصت را پیدا کرده اند که بازیهایی که قبلا پسرانه بود را تجربه کنند. غریب نیست اگر امروز برای یک دختر بچه قطار کادو بخریم اما همچنان باربی خریدن برای تولد یک پسر کار عجیبی است. هرچه بازی دختربچه ها در طول زمان متنوع شده, خیلی از پسرها همچنان فقط باید ماشین بازی کنند و با لگو خانه بسازند. مثلا دختر من میتواند کلاس فوتبال برود و نه تنها عجیب نیست که خیلی هم جذاب و جالب است. اما اگر پسر من بخواهد لباس تن عروسکش کند و برایش لالایی بگوید, همممم مثل اینکه یکم زیادی لطیف است!
به بچه ها فرصت بدهیم که با اسباب بازیهای مختلف بازی کنند. ممکن است یک بچه ای ماشین و یا عروسک را بیشتر دوست داشته باشد. خوب است فرصت برابر بهش بدهیم و او خودش انتخاب کند که کدام را بیشتر میپسندد.
اینجا دوست دارم راجع به رنگ هم حرف بزنم. الان در دوره ای هستیم که مردهای بزرگ و اتفاقا خیلی شیک ممکن است پیراهن مردانه صورتی بپوشند و یا مارکهای خیلی گران پیراهنهای مردانه گل منگلی تولید میکنند. اما همچنان یک مقاومت عجیبی روی رنگ لباس پسربچه ها دیده میشود. لباس پسربچه ها معمولا سورمه ای, قهوه ای و رنگهای سنگین هستند. من برای شوهرم خیلی راحت ممکن است پیراهن چهارخانه صورتی بخرم اما یک تابو عجیبی هست که صورتی تن نوزاد پسر نکنی.
من این را در اون ناخداگاهی میبینم که از پسربچه توقع یک موجود جدی و کم عاطفه دارد. وگرنه رنگ به خودی خود نباید معنی خاصی داشته باشد. شاید هم یک ترس ناخداگاهی هست که اگر پسرمان صورتی بپوشد بعدا همجنسگرا میشود. الله اعلم!
maryam_o_avaراحت گریه کن:
تحقیقات نشان میدند که دخترها و پسرها در دوران نوزادی و نوپایی به یک اندازه گریه میکنند. اما در 5 سالگی پسرها این پیام را دریافت میکنند که تنها احساسی که مجاز به نمایشش هستند خشم است. آنها احساس ناراحتی, احساس آسیب پذیری و شکنندگی شان را باید پنهان کنند. گویی توقع میرود که یک پسر مثل یک ربات باشد. راه حل چیست؟ میشود به پسرها یاد داد که بتوانند بگویند من عصبانی نیستم من الان ترسیدم, احساساتم جریجه دار شده, غمگینم و یا اینکه نیاز به کمک دارم.
الگوی خوب:
تحقیقات نشان میدهند که پسرها حتی بیشتر از دخترها میتوانند تحت تاثیر الگوها قرار بگیرند. اینکه پدری در خانواده کارهای خانه را انجام بدهد, روی کیفیت رفتار آینده پسرش حتما تاثیر خواهد گذاشت. از الگوهای زنانه هم غافل نشویم. زنان قوی میتوانند مدلهای خوبی برای پسرهایمان باشند. با پسرهایمان راجع به دستاوردهای زنان , زنان معروف, دانشمند, سیاستمدار, فضانورد و ... حرف بزنیم. تمام اینها به شکستن کلیشه های جنسیتی کمک خواهند کرد.
شجاع باش و خودت باش
برعکس نقشهای زنانه و مردانه که هر روز بیشتر در هم تنیده میشوند, تحقیقات نشان میدهد که در 50 سال اخیر محصولاتی که برای دختران و پسران تولید میشود تقسیمات بیشتری پیدا کرده اند. از تفاوت اسباب یازیهای دخترانه و پسرانه مثل باربی و کامیون تا تفاوت رنگ مسواک و لیوان آب. صورتی برای دخترها و آبی برای پسرها.
تحقیقات نشان میدهد که بیشترین تفاوت انتخاب اسباب بازی به 2 تا 3 سال برمیگردد, وقتی کودک کم کم جنسیت خودش را تعریف میکند. این تفاوت بین اسباب بازیها بعدها میتواند به شکاف عمیقتر جنسیتی در تحصیلات, زندگی حرفه ای و مهارتهای اجتماعی بدل شود. راه حل چیست؟ قرار نیست به زور پسرها را عاشق عروسک و دخترها را عاشق تراکتور کنیم اما میتوانیم طیف مختلفی از بازیها را در اختیار بچه ها قرار بدهیم تا خودشان سلیقه شان را بشناسند و چیزی که مورد علاقه شان هست را کشف کنند. مثلا تشویق پسرها به بازیهای نمایشی میتواند بعدا به مهارتهای اجتماعی و بیان احساساتشان کمک کند.
