سلام.بعد از 12 روز تصمیم گرفتم خاطره به دنیا اومدن پسرمو بنویسم...
خیلی از دوستان در جریان هستن چه بارداری سختی رو پشت سر گذاشتم...استراحت مطلق و سرکلاژ و داروهای مختلف...خدا خواست و کمک کرد و من رسیدم به هفته های آخر...هفته 35 بودم و دردهای مبهمی داشتم...دردهایی ک میگرفت و ول میکرد ولی منظم نبود و منم طبق دستور دکتر داروهامو استفاده میکردم.با این دردها و سنگینی ها سر میکردم تا رسیدم به هفته 36 و 5 روز.روز دوم اسفند.اونشب مادرم اومده بود و کنارم خوابیده بود.منم طبق روال معمول دعای قبل خوابمو انجام دادم و دراز کشیدم.نیمه های شب بود با درد شدید توی دل و کمرم بیدار شدم.به ساعتم نگاه کردم ساعت چهارصبح بود.تا شیش صبح به خودم پیچیدم و درد کشیدم.ساعت شیش از آخ گفتن من مادرم یهو بیدار شد و گفت چی شده؟گفتم درد دارم بشدت استرسی شد.چون من بچه م بریچ بود و سرکلاژ هم بودم و میدونست درد نشونه خوبی نیس.سعی کردم آرومش کنم و گفتم اینا درد زایمان نیست!در صورتی ک بود!!!اومدم تو نی نی سایت و یه پست گذاشتم و خیلی از بچه ها گفتن سریع برو بیمارستان ولی من خوشحال خوشحال میخندیدم و میگفتم نه بابا میخوام برم آرایشگاه!ساعت هشت صبح با اون دردی ک داشتم با مادرم رفتم سراغ کارای بند ناف رویان ک متاسفانه به خاطر داروهایی ک مصرف کرده بودم تو بارداری ردم کردن.ساعت 10 رفتم آرایشگاه!!!ک اگه احیانا زمان زایمان بود حداقل صورتم تمیز باشه!زیر دست آرایشگر هم کلی درد کشیدم.اومدم خونه و بعد ناهار خوابیدم تا عصر.عصر ساعت پنج به دکترم زنگ زدم و گفتم درد دارم ک گفت سریع برو بیمارستان.ولی از اونجایی که بابام و شوهرم هیچکدوم نبودن منتظر موندم حداقل بابام بیاد و ساعت هشت شب با بابام رفتیم بیمارستان.بین راه کلی شوخی کردمو گفتم الان ی دارو میزنن تا سال دیگه بچه م دنیا نمیاد!!!
