“آنچه همه زنان تجربه می کنند و شما نمیدانید”

دقیقا برو تاپیک سیاست های زنانه رو بخون

هر چی گفت راه بیا...

رژ قرمز بزن 

تو کوتاه بیا

تو عذرخواهی کن 

تو ندید بگیر 

تو ببخش...

حالم ارین سیاستا بهم میخوره

عزیزم شما مجبور به ادامه ی زندگی که دوسش نداری نیستی..

 فمینیسم چیست و فمینیست کیست؟ آیا وقتی از فمینیسم صحبت می‌کنیم و خود را فمینیست می‌خوانیم، از معنای آن باخبریم؟ آیا مردی که کمکی در کارهای خانه (آشپزی، لباس‌شویی، بچه‌داری و تمیزکاری) نمی‌کند، اما در راهپیمایی‌ها برای دادخواهی حقوق زنان از همه بلندتر شعار می‌دهد و فریاد می‌زند، می‌تواند فمینیست واقعی باشد؟ مقاله‌ها و سخنرانی‌های فمینیستی مردی که حتا جورابش را خودش نمی‌شوید و نان و آبش را یک زن باید بیاورد و خلاصه این‌که یک زن باید خدمتش را کند، تا چه اندازه قابل ارزش و باور هستند؟
آری، همین عملکردهای نمادین و سمبولیک هستند که نمی‌گذارند قدمی به پیش برداریم. تا زمانی که جامعه‌ای دو قطبی جنسیتی رادیکال پرورش دهیم و هر بعدی از جامعه را جنسیتی جلوه دهیم، سرنوشت مان همین خواهد بود و به فردایی بهتر از دیروز نخواهیم رسید. پس باید تغییر را از خانه‌های مان شروع کنیم، مثل خوشحال شدن از به دنیا آمدن یک کودک دختر. به دختران از همان آوان کودکی دیکته نکنیم این‌که چون فقط «مونث» هستند باید کار خانه بدانند، بیرون بازی نکنند، بلند نخندند و با جنس مذکر معاشرت نکنند. اما متاسفانه در اکثر خانواده‌ها از این تغییرات خبری نیست. دختران آن‌قدر با این «بکن‌ها» و «نکن‌ها» بزرگ می‌شوند که باور می‌کنند نسبت به مردان «انسان» کم‌تری هستند. همزمان پسران طوری بار می‌آیند که فکر می‌کنند چون فقط «مذکر» هستند، انسان والاتری نیز هستند. این ناخودآگاه، این اجازه را به آن‌ها می‌دهد که خود را صاحب تمام عیار جنس «مونث» بپندارند و بر آن‌ها امر و نهی کنند. پس برای برابری جنسیتی این کوچک و بزرگ کردن‌های کاذب را باید در همان ایام کودکی از بین برد و به هر دو جنس فرصت انجام دادن کارهایی که مردانه و زنانه پنداشته می‌شوند، داد. تغییر را باید از خانه شروع کرد و بعد آن را به اجتماع آورد. به هر دو جنس باید از خردسالی اجازه داده شود که با هم به‌عنوان دو انسان دوست باشند تا فردا در اجتماع یک گفت‌وگوی ساده میان دختر و پسر، هزار و یک حرف و حدیث را به دنبال نداشته باشد. اگر به دختران گفته می‌شود که مواظب رفتارهای شان باشند، به همان اندازه باید به پسران تذکر داده شود که چگونه با دختران انسانی رفتار کنند. هر دو جنس باید یاد بگیرند که با تمام تفاوت‌های شان «انسان» هستند؛ انسان‌هایی که به‌طور مساویانه از پس هر کاری بر خواهند آمد، چه در بیرون و چه در درون خانه و این قابلیت‌ها چیزی از «زنانگی» و «مردانگی» آن‌ها نخواهد کاست. بنابر این، مقالات و سخنرانی‌های افراد در مورد زنان و شعارها در دادخواهی‌های گروهی زمانی با ارزش و فمینیستی هستند که حقوق برابر اول در خانه‌های‌شان حاکم باشد.

نمیدونن باید خودشونو درس کنن

یعنی میگید هیچ اشکالی در رفتار جنس مذکر وجود نداره

اینجام خانوم باید سیاست اتخاذ کنه تا مورد ظلم واقع نشه؟

کسی که سیاست نداره باید مورد تجاوز کلامی یا روحی قرار بگیره...و همچنان زنان باید خودشونو تغییر بدن؟

بله این درسته برای اطرافیانتون ...

نه برای ادمی که چند ثانیه تو خیابون می بینیش...

که پوشش اینجا هم تعیین کننده نیست 

چه بسا خانم های چادری و با پوشش مناسب هم 

احساس ناامنی در جامعه رو به وفور تجربه کردنند