عجیب ترین معلم دنیا بود ...امتحاناتش عجیب تر...امتحاناتیکه هر هفته می گرفت و هر کسی باید برگه ی خودش را تصحیح می کرد...آنهم نه در کلاس،درخانه...دوراز چشم همه
اولین باری که برگه ی امتحان خودم را تصحیح کردم سه غلط داشتم...نمیدانم ترس بود یا عذاب وجدان، هر چه بود نگذاشت اشتباهاتم را نادیده بگیرم و به خودم بیست بدهم...
فردای آن روز در کلاس وقتی همه ی بچه ها برگه هایشان را تحویل دادند فهمیدم همه بیست شده اند به جز من...
به جز من که از خودم غلط گرفته بودم...
من نمی خواستم اشتباهاتم را نادیده بگیرم و خودم را فریب بدهم...بعداز هر امتحان آنقدر تمرین می کردم تا در امتحان بعدی نمره ی بهتری بگیرم..
مدتها گذشت و نوبت امتحان اصلی رسید،
امتحانکه تمام شد ،معلم برگه ها را جمع کرد و برخلاف همیشه در کیفش گذاشت...
چهره ی هم کلاسی هایم دیدنی بود...
آن ها فکر می کردند این امتحان را هم مثل همه ی امتحانات دیگر خودشان تصحیح می کنند...اما این بار فرق داشت...اینبار قرار بود حقیقت مشخص شود...
فردای آن روز وقتی معلم نمره ها را خواند فقط من بیست شدم...
چون بر خلاف دیگران از خودم غلط می گرفتم ؛
از اشتباهاتم چشم پوشی نمی کردم
و خودم را فریب نمی دادم...
زندگی پر از امتحان است...
خیلی از ما انسان ها آنقدر اشتباهاتمان را نادیده می گیریم تا خودمان را فریب بدهیم ...
تا خودمان را بالاتر از چیزی که هستیم نشان دهیم...
اما یک روز برگه ی امتحانمان دست معلم می افتد...
آن روز چهره مان دیدنی ست...
آن روز حقیقت مشخص می شود و نمره واقعی را می گیریم...
