کیا آرزوشونه از ایران برن؟!

من 

به خاطر آینده نسل بعدیم

نمیخوام مثل خودم بسوزن 

تا حالا سه بارم اقدام کردم ولی هربارش یه وضعیتی پیش اومده که ترسیدم 

خاک تو سر من بابام تو مجردیم میخواست بفرستم لندن مثل گاوا گفتم نه 

خدایا منو گاو کن

هوا هم نيست. اكسي‍‍ژن :(

من میخوام برم جایی که هیچکسی منو نشناسه و بی خبر از ادمایی که میشناسم زندگی کنم‌

من بچه بودم خيلي دوست داشتم برم الان هم دوست دارم برم نينمو اونجا بدنيا بيارم ولي سخته 

من میخوام برم از محیط اطرافم بدم میاد مشکلی با حجابو چیزای دیگه ندارم همه جا قوانینی هست ک ممکنه من خوشم نیاد

من از سر اسید پاشیا خیلی حس بدی پیدا کردم دوست دارم یجا زندگی کنم که مردمش بخاطر اختلاف نظر به هم اسیب نزنن... ولی وابستگی به خانواده نمیذاره بهش جدی فکر کنم 

کاش میشد همه خانواده رو با خودت ببری

من قبلا اصلانمیخواستم ووولی الان خیلی دوست دارم برم چون چیزی برای موندن نیست

ایران هم دگر جای زندگانی نمیباشد😁

من بخوام میتونم ولی دوست ندارم،دوری خانواده واسم سخته. البته مجردم، بخاطر بچه هاتون هم که شده مهاجرت کنید اگه شرایطشو دارید

دوست دارم یه زندگی جدید بسازم 

من خیلی دوست دارم برای زندگی برم خواهرشوهرمم اونجاست ولی نمیتونم دوری از خانوادمو تحمل کنم 

با اینکه از وطنم جز مشتی خاکستر برجا نمانده، اما هرگز حاضر به ترکش نیستم؛

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست،

این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست؛

آن دختر چشم‌آبی گیسوی‌طلایی،

طناز و سیه‌چشم، چو معشوقه من نیست؛

آن کشور نو، آن وطن دانش و صنعت،

هرگز به دل‌انگیز ی ایران کهن نیست

در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان،

لطفی است که در کلگری و نیس و پکن نیست؛

در دامن بحر خزر و ساحل گیلان،

موجی است که در ساحل دریای عدن نیست

در پیکر گلهای دلاویز شمیران،

عطری است که در نافۀ آهوی ختن نیست؛

آواره‌ام و خسته و سرگشته و حیران،

هر جا که روم، هیچ کجا خانه من نیست؛

آوارگی و خانه‌به‌دوشی چه بلاییست!

دردی است که همتاش در این دیر کهن نیست؛

من بهر که خوانم غزل سعدی و حافظ؟

در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست!

هر کس که زند طعنه به ایرانی و ایران،

بی‌شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست؛

پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران،

لندن به دلاویزی شیراز کهن نیست؛

هر چند که سرسبز بود دامنۀ آلپ،

چون دامن البرز، پر از چین و شکن نیست؛

این کوه بلند است، ولی نیست دماوند،

این رود چه زیباست، ولی رود تجن نیست؛

این شهر عظیم است، ولی شهر غریب است،

این خانه قشنگ است، ولی خانۀ من نیست؛

دکتر خسرو فرشیدورد