من از وقتی که چشم گشودم دیوانه وار عاشق امر قضاوت بودم اما خانواده فشار عجیب غریبی به بنده وارد کردند که باعث شد به فکر ترک تحصیل بیفتم، گناهم این بود که معدلم بیست شده و بایستی برم پزشکی حالا من موندمو کلی حسرت هر چقدر درمورد مزایای قضاوت میگم به حرفم گوش نمیدن واقعا خسته شدم من هیچ علاقه ای به بیمارستان ندارم عاشق سیاستم درسته سنم کمه اما همیشه نظر ها و انتقاداتم که می‌نویسم بهتر از اپوزیسیون های دوزاری بوده و واقعا تو زمینه های حقوقی سرشار از استعدادم
حالا شما هم مثل خانوادم فکر میکنید شغل بدرد نخوریه؟!
