خانمایی که بچه هاتون دل به درس نمی دن بچه هاتون خیلی شادن؟

میشه یکی مثل من.بچگی نمیکنه بعدا همش حسرتشو میخوره

چیزیش نمیشه. از الانم نمیشه راجع ب اینده حرف زد. اونم درحصوص افسردگی . ممکنه سال بعد مودش عوض شه

مامان و بابای در تمام مقاطع بهم سخت گرفتن فک کنم تا اول راهنمایی با اینکه خودم خودخوان بودم بالاسرم مینشستن واسه درس...از اول راهنمایی که رفتم مدرسه تیزهوشان دیگه کاری نداشتن ولی سختگیری میکردن دیگه نمیزاشتن یه تفریح درست داشته باشم ، همش مقایسه ، همش تهدید...تا اخر دبیرستان...افسردگی ندارم یعنی خیلی خودمو سعی میکنم نگهدارم ولی دوران بسیار تیره و تاره ای اونموقع واسم و نوجوانیم حیف شد

اینم حرف درستی نیس. . بچگی دویدن بازی کردن بیرون تو پارک ،گل بازی خراب کاریای بچه ها و...

رسیدم ولی به چه قیمت؟به قیمت اینکه نسبت به همونم حس رضایت نداشتم و دوباره نشستم پشت کنکور

نه اینکه وقتی می‌ره مهمونی ذهنش درگیر این نباشه که امتحان داره.یا بخاطر یه نمره بد تا چندروز حالش گرفته باشه.وقتی میاد بخنده یادش بیوفته باید بره درس بخونه.وقتی رو درس حساس باشی از هیچ لحظه زندگیت لذت نمی‌بری تنها مزیتش اینه که تو مدرسه خیلی تحویلش میگیرن که اونم خوب نیست باعث میشه آدم خیلی مغرور شه ارتباط با بقیه رو یاد نگیره بقیه هم از این آدم خوششون نمیاد.اینا تک تکش تجربه های خودم بود