خیلی احترامشونو دارم خدایی مواظبم حرفی نزنم که ناراحت شن
ولی اونا هر سری که میرم یه تیکه ای میندازن جیگرم اتیش میزنن از پدر بزرگ شوهرم گرفته تا خواهر شوهرم
( فقطم من این مشکلو ندارم دایی کوچیکه شوهرم زنه اولش ازش جدا شد زن دومیم با سه تا بچه دنباله جدا شدنه )
خودشونو جلو همه خوب نشون میدن همه فک میکنن عالین ولی فقط خدا میدونه من چی میکشم از دستشون کاری کردن بعضی وقتا به طلاق فکر کنم هنوز یسال نشده عقد کردم روحو روانمو نابود کردن
اگه شوهرت خوبه بچسب بهش و اهمیت نده
منم ۱۱ ماهه عقد کردم دقیقا شرایط شما رو دارم دردم اینه هیچ مشکلی با شوهرم ندارم همه بحثمون بخاطر خانوادشه
اگر میدونی میتونی بی اهمیت کنی این گوشو بکن در اون یکی دروازه اگر میدونی تو زندگیت خیلی تاثیر داره جدا شو دیر نشده
در کل شوهرت چطوریه؟ ازت دفاع میکنه؟ بستگی به شوهرتم داره ها
همسرت چی اون عکس العملش چیه ؟بهش یاد بده که باید در هر حال و حلوی هر کسی پشتت باشه تکیه گاه هر زنی همسرشه
ازونا بیشتر شوهرت عتیقه اس که جلوشونو نمیگیره هر خانواده ی شوهری اگه شوهرت پشتت نباشه از خودشون درمیان
خانواده شوهرمنم اینطوربودن.درست تویه ساختمونیم و واحدامون جداس.دوسال قیافه نحس هیچکدومشون ندیدم.قطع رابطم.جاری کوچیکم طبقه بالای ماس.اونم قهر باباش و یه سالیه قهر.ادم نیسن که.فقط زخم زبون میزدن.منم بااحترام رفتارمیکردم.دیدم واقعا نمیکشم.یهویی بدون دعوا دیگه حتی یه سلامم نمیدم
اه منم حالم ازشون به هم میخوره
همش تو تصورم یه تبر برداشتم افتادم به جون پدرشوهرم
من خودم الآن فهمیدم چیکار کنم قبلا میرفتم ۲ ۳ شب میموندم خیلیم باهاشون صمیمی بودم میخندیدم
اما الآن هر دو هفته یکبار میرم مثلا دیروز و امروز امتحان داشتم دانشگاهم نزدیک خونشونه دیروز ک امتحانم دادم همراه شوهرم رفتم خونشون دیشب موندم امروز امتحانم ک دادم اومدم خونمون دوری و دوستی حتی اصرار هم میکنن بمون ت بهونه بیار اصلا اصلا اصلا با هیچکس توی خانواده شوهر به هیچ عنوان صمیمی نشو پیششون غیبت نکن درد دل نکن ولی احترامشون رو نگه داره مثلا بهشون نگو ت بگو شما
