مثل یک نامادری هست...
هر وقت میاد خونم فقط طعنه به خونم میزنه.
بچه آوردم کمک نکرد کمی هم کمک میکنه اینقدر میناله آدمو دیوونه میکنه. ۵۵سالشه
خودم تنها بچمو بزرگ کردم. صبح ساعت شش بیدار شده تا ظهر فقط گریه کرده کل خونه رو تمیز کردم غذا درست کردم همزمان بچه رو بغل کردم گردوندم. هر دومونم سرما بدی خوردیم. تنهای تنها این مریضی رو گذروندم امروز اومده جلو شوهرم بهم میگه چقدر تو تنبلی. من ۶ بچه بزرگ کردم اخ نگفتم تو این یه دونه رو چرا نمیتونی بزرگ کنی. شوهرم که رفته باهاش دعوا کردم. الان عذاب وجدان دارم. از وقتی یادم میاد فقط اذیتمون کرده یه لباس راحت نتونستم بپوشم. الانم که متاهلم هم به لباس پوشیدنم گیر میده. برای سفرای زیارتیش پاهاش درد نمیکنه و پیاده میره ولی برای کمک به من همه جاش درد میکنه
