قضیه از این قراره که من یه خاله دارم از مادرم بزرگ تره رابطه و رفت و آمدمون خوبه
حالا مادرم ازدواج دوم کرد هر روز خونش بودن خودش و بچه هاش
بعد چند ماه شوهر مادرم فوت کرد یعنی تازگیا
بعد مامانم خیلی حوصلش سر رفته بود گفت واسه چند روز برم شهر خودم و خونه خودم مهمونی بعد برگردم منم همراهش رفتم
پسر ناتنیش چون بیشتر همین خالم اینارو میشناسه گفته بود اگه تنها شدی این دو سه شب برو خونه خواهرت که تنها نباشی
مامانمم نفهمید همینطور پیش خالم گفت و البته ادامش گفت برگشتم گفتم نه دخترم هس اون نباشه یکی میاد پیشم تو نگران نباش
خالم سریع پیش زن دایی هام و .... گفت نه خونه ما نه برو خونه برادرات بعد دید خیلی بد شد گفت یعنی خودت دوست نداری بیای خونه ما این همه برادر داری
بعد مامانم فقط گفت نترس نمیام و منم خیلی ناراحت شدم اما تو روش چیزی نگفتم
اون شب حتی از غصه نتونستم شام بخورم
فرداش اومد گفت بیایین ناهار خونه ما و الکی میخواس ماستمالی کنه من نرفتم مامانم رفت
پیش چند نفر هم گفتم که اینطور گفته به خودش هم بی احترامی نکردم ولی دیگه مثل قبل مخل نمیذاشتم
خلاصه دیروز همش رفت و اومد گاهی واسم کادو آورد که اصلا نیاوردم خونم اما پس ندادیم که زشت نشه
همش هم میگفت آره شوهر من مامانتو مثل خواهرش میدونه و فلان و بهمان که مثلا حرف دیروزش از یادمون بره
خلاصه دیگه نتونستم آخرش خودمو کنترل کنم با مادرم دعوا گرفتم چرا باز رفتی خونش جرا کادوش پس ندادی اونم گفت به تو ربطی نداره زندگی خودمه منم بهم فشار اومد گریه کردم و هردومون برگشتیم خونه هامون
الان عذاب وجدان گرفتم خس میکنم دیوانه ام یا مشکل عصبی دارم
