من دو تا بچه کوچیک دارم و تو شهر غریب زندگی میکنم فقط خانواده همسرم نزدیکن بهمون.رابطمون خوبه و دوسشون دارم و کلا زن آروم صبوری هستم و دوست دارم همه با هم خوب باشن و رفت و آمد کنن.چیزی که خیلی فکرمو بهم ریخته اینه که خواهرشوهرمم اکثرا سرزده و یهویی میاد خونمون و به خاطر بچه ها واقعا شاید شرایط خونه جوری که میخوام نیست گاهی سر و وضع خودم آشفته هست یا حالم خوب نیست واسه پذیرایی و،، ناراحت نیستم و اتفاقا مهمون دوست دارم ولی نمیخوام وقتی خونه بهم ریختست کسی بیاد. نه میتونم بهش بگم نه به روم بیارم همش میریزم تو خودم و البته وقتی میاد و ناراحت میشم معلومه خوشحال نشدم از اومدنش ولی نمی‌فهمه و گاهی میاد خونه رو تمیز میکنه و میره ولی من از لحاظ روحی بهم میریزم. همسرمم بهش میگم میگه از این اخلاق بدم میاد. دلم میخواد برم یه جای دیگه واسه زندگی ولی شرایط جابه جایی ندارم و سخته. شما باشین چه میکنین؟ من حساس شدم یعنی؟ به همسرم میگم اکثر زنها همینن ولی اون فک میکنه من رو این موضوع حساسم و بقیه راحتن، خیلی دلم گرفته، میدونم این غصه خوردن بعدها روی سلامتی تاثیر داره ولی دست خودم نیست
چقد تو منی
منم دقیقا یه ادمی بودم با همین شرایط
اخرش بعد از هزار بار اعصاب خوردی یه بار شوهرم به خواهرش گفت خواستی بیای خونمون قبلش خبر بده، اون موقع خیلی بدش اومد ولی دیگه هیچوقت سرزده نیومد
چیزی نیست که بخواهین بریزی تو خودت
بهش بگو که چون بچه دارم یا یه روزایی حالم خوب نیست نمیتونم
اگه درکتون نمیکرد خونتونا جمع نمیکرد
اگه میخواست فکر بد بکنه یا ادم بدی بود هزار تا حرف میزد
الهی عزيزم خیلی سخته واقعا نمیدونم چرا نمیفهمن نباید یهویی بیان. خداروشکر که دیگه نمیاد و همسرت گفت من چند بار به شوهرم گفتم تو یه جور بگو که هم ناراحت نشن هم سرزده نیان خودم دعوت میکنم یا قبلش خبر بدن ولی هیچی نمیگه خیلی هم دوسشون داره و همش میگه تو بزرگش میکنی واسه خودت بلد نیستی واسه خودت زندگی کنی میگه هرچی میخوان بگن برات مهم نباشه ولی نمیشه
خب همش میگم که بچم ریخت و پاش میکنه یا خوب نمیخوابن و خسته ام و،،، ولی خب اونم یهو میاد میگه میخوام کمک کنم خودش ظرفا و میشوره جابه جا میکنه خونه رو جارو میزنه هرچی میگم باشه خودم میکنم گوش نمیده انگار اون صابخونه هست من مهمون چون خونه برادرش یعنی میتونه هرکاری بکنه. آخه بعدش هرکاری بکنن به مادرشوهرم میگن اونم به کل دوست و آشنا میگه. 😔فکر اینکه بگن خونش کثیف بود یا ظرفاش نشسته بود و،،، عذابم میده. ولی نمیتونم کاری بکنم.
بچه کوچه تو همه خونه هاست همه مامانا این چیزا رو تجربه کردن ولی نباید دیگه بقیه جار بزنن فلانی اینجوری بود اونجوری بود خونش
خب ههر جور فکر کنیم نمیشه
من خودم میرفتم خونه داییم . زن داییم اگه کاری داشت خودم واسش انجام میدادم بچه کوچیک داشت میگفتم نمیتونه. ولی نمیرم همه جا جار نمیزنم خونه فلانی ظرفا همه کثیف خونه ها بهم ریخته یا هر چیز دیگه ایی
درک نمیکنم بعضی ها رو
اصلا بحث حریم خصوصی آدمه
فک کن تو خونه خودت نمیتونی راحت باشی و ارامش داشته باشی. هر لحظه باید استرس اینو داشته باشی که یکی زنگ در خونه رو میزنه و میاد تو!
برا من که عین کابوس بود
فک کن تازه عروس داماد بودیم با بچشون میومدن ۴ ساعت، ۵ ساعت، بعضی وقتا صبح میومدن تا شب همینطور میموندن
واقعا کلافه کننده ست همچین شرایطی
هر چقدم رابطه خوب باشه، یا اونا ادمای خوبی باشن، بازم هر چیزی باید قاعده و قانونی داشته باشه
نمبشه که همیشه یه طرف اذیت بشه، به خاطر اینکه طرف مقابل ممکنه ناراحت بشه یا بدش بیاد!
خب بدش بیاد! اگر انقدر براش مهم میبود بیشتر مراقب رفتارها و رفت و امدهاش میبود!
آره دقیقا ،منم واقعا حس میکنم تو خونه خودم حس آرامش و امنیت ندارم؛ مثلا مریضم خوابم میاد وقتی بچه می‌خوابه میخوام کنارش یه چرت بزنم اگه ظرفم نشسته باشه همش استرس دارم نکنه بیان الان نمیتونم راحت بخوابم و باید پاشم ظرفا و بشورم. منم همین میگم میگم حریم خصوصی مهمه واقعا. نمیدونم تا کی قراره این قضیه رو تحمل کنم. 😔
ادم خوبیه که بی منت و تعارف میاد و کمکت میکنه
قدرشو بدون و ناراحت نباش
فکر کن خواهر خودته که گاهی واقعا بعضیا از عزیزای ادم عزیز ترن
نا شکری نکن که خدا ازت بگیره
خوب هست، ولی درک نداره دخالت میکنه راجع به همه چی نظر میده، و مطمئنم کاری بکنه میره واسه بقیه خانواده هم میگه که من رفتم کاراشو کردم و،،، خواهر ندارم خیلی دلم میخواست داشتم و نمیتونم فک کنم جای خواهرمه چون در نهایت پشت برادرشه و خواهرشوهر هیچوقت خواهر نمیشه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
