دامن مکش به ناز که هجران کشیده‌ام...

دامـن مـکـش بـه نـاز که هجران کشیده ام

نـازم بـکـش کـه نـاز رقـیـبـان کـشیده ام

شـایـد چـو یـوسـفـم بـنـوازد عـزیـز مصر

پـاداش ذلـتـی کـه بـه زنـدان کـشـیـده ام

از سـیـل اشـک شـوق دو چـشـمم معاف دار

کـز ایـن دو چـشـمـه آب فـراوان کشیده ام

جـانـا سـری بـه دوشـم و دستی به دل گذار

آخـر غـمـت بـه دوش دل و جـان کشیده ام

دیـگـر گـذشـتـه از سر و سامان من مپرس

من بی تو دست ازاین سرو سامان کشیده ام

تـنـهـا نـه حـسـرتـم غـم هـجران یار بود

از روزگـار سـفـلـه دو چـنـدان کـشـیده ام

بـس در خـیـال هـدیـه فـرسـتـاده ام به تو

بـی خـوان و خـانه حسرت مهمان کشیده ام

دور از تـو مـاه مـن هـمـه غـم ها به یکطرف

ویـن یـکـطـرف کـه مـنـت دونان کشیده ام

ای تـا سـحـر بـه عـلـت دنـدان نخفته شب

بـا مـن بـگـوی قـصـه کـه دندان کشیده ام

جـز صـورت تـو نـیـسـت بـر ایـوان منظرم

افـسـوس نـقـش صـورت ایـوان کشیده ام

از سـرکـشـی طـبـع بـلـنـد اسـت شهریار

پـای قـنـاعـتـی کـه بـه دامـان کـشیده ام...