خداحافظی پسرم با مدرسه

اتفاقا خوبه میفهمه اونجا تموم شد و خدافظی کردید

بعدا سراغشو نگیره

حالا میتونین امتحان بکنین ببینین همین ادب که ما اسمش ادب گذاشتیم فدا کردن خودمون برای غریبه ها و آشناست 

دقیقا شما درست میگی ...

از رو تجربه میگم 

چرا بچه باید بره خدافظی

نه من خودم سر یه چیزایی خیلی وقت میذارم و بها میدم انگار یه جورایی تو ذهن پسرم باارزش میشه و حک میشه همیشه تو  یادش میمونه یجورایی بُلد میشه براش دل کندنش سخت میشه الان با اینکه ۱۲ سالشه میشینه از اون مدرسه و خاطراتش میگه 

لزومی نداره دیگه زیاده رویه باز خودت میدونی

این ی روال عادیه  زندگی. برار بگذره. کاری قرار نیس بکنیم

چقدر طولانی شد مدرسه،

ما یکم خرداد تعطیل شدیم،

روزای پایانی ارزشیابی یا مرور ندارن که نمیفرستی؟

اگر مهم نیست و معلمشم اجازه داده نفرستش،

برای خداحافظی هم وقتی شرایط نداری چرا سخت میگیری و خودت رو اذیت می‌کنی ؟

یه پیام تشکر بفرست و پسرتم یه ویس خداحافظی و تشکر از معلم 

در همین حد کفایت میکنه،

بیخود نیست بچه های امروزی بی ادب و پرو شدن

وقتی نظرات والدین اینه

مهرطلب شدن در کودکی دلایل دیگه ای داره مثلا تشویق زیاد انگیزه های درونی رو میگیره و کودک یاد میگیره کارهاشون باید برای گرفتن تایید از دیگران انجام بده

عدم توانایی نه گفتن، اعتماد بنفس پایین ، چجوری اعتماد بنفس چجوری شکل میگیره؟ اینکه مادر بزاره بچه خودش کارهای خودشو انجام بده تا احساس توانمندی کنه

نه اینکه با قاشق غذا دنبال بچه باشه کفششو پا کنه و ...

و عوامل دیگه

ادب به بزرگتر و جامعه رو اتفاقا باید یادش داد

همین بچه های پررو صد برابر در آینده  موفق تر میشن  البته شما دیگه مادرشی خودتون بیشتر در جریانید ولی گفتم تعجب نکنید اگه یه روزی اتفاق افتاد     خوش باشید 

وای من یه کلیپ دیدم دخترای اول دبستان زار می زدن وگریه درحال مرگ حالابرای کی یکی ازهمکلاسیاشون که میخواست مهاجرت کنه والله دل من کباب شدبرای طفلی ها نمی دونم این بچه ها بزرگتر نداشتن یه اعتراض کنه بعداون دختره خودش روابراسیر می کرد