خودم:
بخدا من آدم عصبی ای نیستم شما وقت بدی رو برای بحث کردن با من انتخاب کردین
منم ادم بدی نیستم بلدنیستی چه جور باهام حرف بزنی
حسرت داشتن......
تو دلم پررررررغم وغصه اس کسی خبر نداره
حتی مجازیم دوس ندارم بگمش..
من قوی نیستم فقط دارم ادا شو در میارم به خاطر بچه هام
دلم مرگ میخواد
از کل عالم و ادم خستم دیگه حوصله خودمم ندارم از همه ی ادما متنفرم
بنده جنبه شوخی ندارم؛ زود ناراحت و اشکی میشم، ازتون دور میشم، کم‌حرف میشم، مچاله میشم، غذا نمیخورم، مردم گریز میشم، میترسم، فکر میکنم دوستم ندارید پس عین بستنی آب میشم از غصه. باهام با ملایمت رفتار کنید لطفا. ممنونم.
چند سال پیش میگفتم میخوام بشم روانشناس
یه عمه داشتم‌میگفت نه نمیتونی
هیچ وقت از ته دل ناراحت نشدم بخاطر حرفاش
ولی یه رور گفتم خدا اگه منو دوست داری بزار به آرزوم برسم
اون رفت انسانی دخترش
کنکور دادی هیچی نیاورد
درصورتی ک ازاد داشتم روانشناسی میخوندم
تو دلم موند بهش بگم دخترت ک سنگشو به سینه میزدی الان هیچی نیست جز یه پخمه
هرجا نشسته گفته دوست داشتم ماهلی دخترم بود.
تو دلم حسرت یه بار حرف زدن رودر رو باهاش و یه بار دیگه دیدنش مونده کاش اینقد بد ازم جداش نمیکردن...💔
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
