خدایا من عاااااشق بچمم هزاران بار شکر به خاطر وجودش
ولی دلم برای قبل بچه دار شدنم و کارایی که میکردم و همه و همممه چیزم تنگ شده
خیلی فعال بودم ، درس میخوندم ، ساز میزدم ، یوگا کار میکردم ، تابلو های نقاشی میکشیدم، مطالعه داشتم
همه اینا باهم ، ولی الان واقعا هیچکاری نمیتونم بکنم ، گاهی شدید دلم برا نقاشی کشیدنم تنگ شده ، ولی به هیچ وجه نمیشه
بچم پنج ماهشه ، میشه کسایی که تجربه دارید بگید تا کی اوضاع اینطوریه؟
بالای پنج شش سال
بستگی داره ولی تادوسال اول بچه سختی زیادی داره
بعدش که بچه ازآب وگل درمیادراحت ترمیشه برات
۳ سالش که بشه راحت میشی هر کار دوس داری میتونی بکنی
سه سال اول که اصلاااا بعد پنج شش سال اگر اروم باشه شاید
به نظرم یه مادر دیگه همیشه درگیره ولی خیلیا میگن ۲ سال به بعد یکم بهتر شده اوضاع اما من بچم نزدیک ۵ سالشه و نه تنها کارم کمتر نشده بلکه بیششتر شده و وقت خالی اصلا ندارم،البته بچه هم با بچه فرق داره
تا قبل مدرسه رفتن اوضاع همینه مگه اینکه بخای بذاریش مهد ، مدرسه هم که بره یجور دیگه درگیری
وای تو چقدر منی
من دیشب به شوهرم میگفتم نمیتونم طراحی کنم نمیتونم بیرون برم
ولی الآن دخترم ۲ سالشه خداروشکر عاشقشم
کم و بیش بهتر شده مخصوصا اینکه از شیر گرفتمش راحت تر شدم
صبح ها میزارم پیش مادرم باشگاه میرم دلم به همین خوشه
هیچ وقت ب گذشته برنمیگردی البته پسرمن پنج سالشه تاالان ک برنگشتم ب گذشته
خیلی طبیعیه حس و حالت عزیزم
نمیشه زمان خاصی داد
بستگی داره مادر کی به این پذیرش برسه که اون سبک زندگی قبلی ( به لحاظ فیزیکی،عاطفی،شخصیتی)برای همیشه تموم شده، حالا قراره یه سبک زندگی جدید تعریف کنه که زمان می‌بره تا جا بیفته و بهش عادت کنه.
بستگی به خود بچت داره حداقل ۴ سال و حد اکثر ۷ سال. که بعدشم درگیریهای مدرسه و اموززش هست . ولی بهر حال برای اینکه از خودت دور نشی یک روز درهفته بچه رو بسپار دست کسی و ب علایقت برس
