دخترم ۵ سالشه زیاد شیطون نیس ولی خب عاشق کشف کردنه یه جورایی فضوله دوست داره از همه چیز سر در بیاره بعد امروز رفته بودیم خونه مادرم دخترم رفت رو اپن که بالای کابینت ببینه مادرم چپ چپ نگاه میکرد بابامم زیر اپن نشسته بود دخترم همش سرش میآورد پایین دالی میکرد بابام می‌گفت نکن میوفتی پایین منم سعی کردم به شوخی بیارمش پایین چون اگه به زور بیارم خیلی جیغ جیغو هست میترسیدم سر درد بگیرن مامان و بابام خلاصه این گذشت بعد خواستیم بریم خونه عمه ام مامان و بابامم باهامون اومدن بابام و شوهرم جلو نشستن منو مامانم دختر بزرگم و دختر کوچیکم پشت(دو طرف کنار در منو مامانم وسط دختر بزرگم) چون منو دخترم بزرگم تپلیم یکم جا تنگ بود به دختر کوچیکم گفتم تو وسط واستا اونم شیطون تا ماشین یکم ترمز میکرد خودش پرت میکرد تو بغل دختر بزرگه اون بزرگه هم شاکی میشد که سنگینی برو اونور یا با گوشی ور میرفت این میوفتاد رو گوشی همش جر و بحث داشتن منم دختر کوچیکه رو بغل کردم رو پاهای خودم نشوندمش مامانم میگفتم زانو هات درد میگیره منم گفتم نه چیزی نیس بعد اومدیم خونه مامانم گفت دختر کوچیکم لوس کردم زیادی کوچیک نیس بزرگ شده یکم دعواش کن عزیزم
لوس نیست اکثرا همینن دیگه
نه بابا
تو هم که صبوری مامانت نمیزاره
منم که صبور نیستم عذاب وجدان دارم
نه بهترین کارو میکنی بنظرم
۳و۵و نوجوانی سن هایی هستن که بچه لجباز میشه
نباید باهاش بحث کرد و دعوا کرد
سازش بهترین کاره
شاید شما به عنوان مادر خیلی چیزا رو نمیبینی بچه عزیزه ولی تربیت ش عزیزتر
مامانت راست گفته دختر منم همینه ، بعضی وقتا آدم خسته میشه ، ولی خواهر شوهرمم هر چی به بچهاش میگه درجا گوش میکنن البته ازش میترسن
اینا که لوس شدن نیست واقعا طبیعت بچه ست دیگه
لوس به بچه های حرف گوش نکن تو مخی غیر قابل هدایتی میگن که حرف حرف خودشونه و قانون پذیر نیستن
دخترت فقط میخواد بازی کنه همین
در مورد همدلی با بچه آموزش ببین حرف شنویش بهتر میشه
من کلا آدم صبوری نیستم ولی خیلی دختر دوستم همه میگن زیادی به دخترات محبت میکنی شوهرمم اینجوری هست اونم همش در حال محبت کردن خونه که میاد دخترا از سرو کولش بالا میرن هم بزرگه خیلی وابسته اس هم کوچیکه یکم شیطونه هم دوست داره فضولی کنه از همه چی سر در بیاره
میدونم عزیزم همینم نگرانم کرده من خیلی رو تربیت بچه هام حساسم ولی متاسفانه چون شاغلم وقتی میام خونه مجبورم که باهاشون صمیمی بشم و محبت کنم چون بعد عذاب وجدان میگیرم میگم بیشتر وقتا خونه که نیستم بعدم که میام بهشون محبت نکنم پس فردا کمبود محبت داشته باشن به یکی دیگه پناه میبرن کلی کتاب مطالعه میکنم برای تربیت نمی دونم چکار کنم والا خیلی حساس شدم تا یکی میگه دخترات فلانن من بغضم میگیره میگم نکنم کوتاهی کردم براشون
محبت در کنار یه سری قاعده قانون که براشون بزاری خیلی هم خوب جواب میده ،این که بدونن قرار نیست هر کاری کنن شما لبخند بزنی قربون صدقشون بری حمایت کنی ازشو ن،به‌جای خودش ممکنه حتی ناراحت بشه ازشون یکی دو ساعت سر سنگین بشی باهاشون
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
