این قضیه واسه تقریبا سه چهار سال پیشه ولی هر وقت یادم میاد چقد خدا رو شاکر میشم.یکی از اقوام نزدیکمون ی پسر خیلی جذابو تقریبا میشه گفت همه چی تمومه ،رابطمون خیلی نزدیک بود عین داداش بود برام یادمه همه کاری میکرد برام ولی همه فک میکردن منو عین خاهرش میبینه اخه خاهر نداره.مثلا مدرسه میرفتم باشگاه میومد دنبالم میبرد ،میورد منو کولمو پره خوراکی میکرد تولدمو یادش نمیرفتو ....
کل بچگیمو با اون گذروندم تا دیگ بزرگ شدیم و اون بهم پیشنهاد ازدواج داد گف اگ تو اوکی باشی بیایم خاستگاری ولی قبلش خاستم نظرتو بدونم منم خب چون عین داداشم بود اصن نتونستم ب چشم دیگ ای نیگاش کنم .ولی رابطمو باهاش محدود کردم دیگ مث قبل صمیمی نبودیم سعی میکردم دور بمونم ازش
خیلی بی تابی میکرد مدام ابراز علاقه
همه جوره میخاست خودشو ثابت کنه
مثلا من یبار گفته بودم خونه اپارتمانی تراس بزرگ دوس دارم خونشو فروخته بود اون مدلی ک دوس داشتم خریده بود یا ماشینی ک همیشه من میگفتم دوس دارم گرفته بود یا ولنتاین بود گف هدیه گرفتم برات من قبول نکردم اومده بود گذاشته بود دم خونه زنگ زد بیا برش دار و...
میخام بگم خیلی خیلی تلاش میکرد ک نظرمو جلب کنه
این پروسه تلاشش تقریبا ی سالی طول کشید و خب برام جذاب شده بود راستش اینکه اینقد داره تلاش میکنه وقتایی ک موقعیتی پیش میومد میگف از بچگی ی کشش خاصی بهت داشتم بزرگتر ک شدم فهمیدم عشقه منتظر موندم تو ب ی سنی برسی بهت درخواست بدم یا ی خاطراتی از بچگیم تعریف میکرد من اصن یادم نمیومد همه رو یادش بود
ادامه ....
