دوستی که تو بدبختیات خوشحال و پیگیر باشه اما تو خوشیات لال مونی بگیره بره بدرک بهتره
واقعا تو این دوره زمونه تشخیص دوست و دشمن سخت شده اما زرنگ باشی بری تو نخش میفهمی اون دوستی که وقتی از خوشیات میگی لحن حرف زدنش تن صداش تغییر میکنه انگاری که کشتیاش غرق شده اون دوست نیست از نظر من آدم باید از ته دل از خوشی بقیه خوشحال بشه که خودشم به جایی برسه اگه قبول داری بلایک اون قلب بی صاحابو 😂 اعصابم خوردها
اگه بدرد میخوره ازش استفاده کن
حالا نه با این شدت ولی موافقم
منم دوستم حسود ولی بدرد میخوره و ازش استفاده میکنم
من بعد از اینکه یه اتفاق عزیز برام افتاد دو سه تا از صمیمی ترین دوستام ازم فاصله گرفتن :)
ولی از نبودنشون خوشحالم
چون اینقدر انرژی منفی داشتن تو زندگیم که یا بی دلیل همه چیزای خوبی که ازش خبردار میشدن خراب میشد یا عقب میفتاد یا...
من ک سالهاس رفیق ندارم تنهام ..بیشترم بخاطر همینه
شانس ندارم.یا تیغم زدن یا پشتمو خالی کردن .
ببین اینکه دوست باید از خوشحالی دوستش عمیقا خوشحال بشه یا از ناراحتیش عمیقا ناراحت، روانشناسی زرده.
حرفه‌ای بی‌پایه و اساسه. همینکه یه نفر توی خوشی و ناخوشی درکت کنه کافیه. آخه اون هم آدمه با احساسات و خواسته‌ها و آرزوها و ... خودش
