دلم گرفته واقعا حداقل این روزای بعد زایمان کاش این رفتارو‌نداشتم کسی هست مث‌من باشه
واقعا خودم درک‌نمیکنم خیلی رفتار بدی دارم بخدا
اصلا نمیخوام سختی یا کارم بیوفته گردن کسی امروز ی حال افتضاحی داشتم از شدت درد و‌خونریزی هی تحمل کردم ک‌شوهرم‌اذیت نشه خوابش‌کامل بشه بیدارش کنم یدفعه باباش زنگش زد بیدار شد همون موقع بهش گفتم پاشو‌بریم‌بیمارستان‌اومدیم بیمارستان یکم طول کشید همش ناراحت بود‌اون‌اذیت میشه پشت در علاف شده بهش گفتم برو خونه من اصلا مشخص نیست چی میشه بستری شدم گفت زنگ بزن مامانت بیاد گفتم باشه ولی نمیخواستم زنگ‌بزنم اصلا دلم‌نمیخواس مامانم اذیت بشه خودش متوجه‌شد زنگ نمیزنم زنگ‌زد مامانم‌ک‌برو‌همراهش باش ب زور مانانم راضی کردم رفت خونه اصلا دوست نداشتم‌اینجا اذیت بشه ب ی سختی با درد و سرم ب دست دارم کارای بچم‌و‌میکنم‌اوردمش بیمارستان پیش خودم ولی نمیخوام‌کسی کمکم کنه ک شرمندش نشم خیلی اخلاق بدی ک حتی اگ‌کسی بهم‌پیام بده خبرم و‌بگیره من خجالت زده میشم دلم میخواد یجور‌جبران کنم ب همه خوبی میکنم اصلا دسوت ندارم کسی بهم‌خوبی‌کنه‌ک‌شرمنده بشم
از وقتی زایمان کردم همش خودم پامیشم جارو‌برقی میکشم کار میکنم نکنه مادرشوهرم یا مامانم‌انحام بدن اذیت بشن
یا هی میگن برات کباب کنیم میگم‌ن نمیخواد چون‌روم‌نمیشخ جلو‌اونا چیزی بخورم صب ن صبونه خوردم تاظهر ن چیزی قندم افتاده ناخار اوردن اصلا نتونستم بخورم چون مامانم گشنه بااسترس اومده بود بهش گفتم من خوردم‌سیرم‌کامل‌نمیخوام‌تو بخور میخواستم بفرستمش بره خونه تشنه بودم ابمیوه میخواستم روم‌نمیشد بگم همینکه رفت خودم سرم‌بدست بچم و سپردم دست پرستار رفتم طبقه پایین یکم ابمیوه و‌خوراکی‌خریدم‌اومدم
شوهرمم اصلا متوجه نیس ک خودش بخره بیاره کلا دلم گرفت ک هیجوقت بااین رفتارم نمیتونم ارامش داشته باشم ک یکم ب‌خودم‌برسم یکم هوا خودم و‌داشنه باشم کل عمرم خجالت زدم انگار
