یه همکار آقا داریم تو بخش، پرستار نیست،
تا اذون میگن، نماز اول وقت رو از دست نمیده،
دو روز تو هفته میره جای محروم شهر، کمک و امدادرسانی می کنه،
روزه و دعای ندبه و هم همیشه هست...
عیدای اماما، با همکاری چند نفر شیرینی می خره، پخش می کنه،
اما!
با همراه بیمارا، همونایی که سر و وضعشون کمی باز تره، ل ا س می زنه!!!! خنده و شوخی باهاشون، اونایی رو که خوشش بیاد، غذاه هر وعده اگه اضافه بیاد، میده بهشون...
دست خودش نیست...
کاش می تونستم بگم چقد چندشه!
روم نمیشه رو در رو بگم بهش هیچ وقت...