خواهر من کسی بهتون نگفت آدم بده، من بنده خدام و خوب و بد ما رو فقط خدا میدونه، من وظیفمه این ظن رو داشته باشم درباره یه مسلمان که شما خیلی بهتر از منی.
اما چیزی که گفتیم اینه که اون عمل، اون کار، یعنی رابطه دوستی بده و حرام
مثل اینه که بگن فلانی غیبت کردن بده، بگه من آدم بدی ام؟ بگن نه، کاری که داری انجام میدی بده، غیبت کردن بده
مادر به بچش میگه دست به بخاری نزن، بچش دست میزنه و دستش میسوزه، چیکار باید بکنه؟ بگه مامان ببخشید بهت اعتماد نکردم و دست زدم
این حکایت ما آدماس
خدا نه به نماز ما نیاز داره نه به هیچی ما، اگه گفته فلان کارو انجام بدیم یا ندیم همش به خاطر خودمونه چون دوستمون داره، زندگی با اعتماد به خداست که قشنگه
اینارو نمیگم که یاداوری کنم دوستی حرامه چون خودتون میدونین، فقط گفتم که ظنتون به خدا عوض بشه و با عینک بدبینی به خدا نگاه نکنید
و عزیزم کی گفته اونی که وارد رابطه دوستی نمیشه از خواب بیدار میشه میره میشینه سر سفره عقد؟ این حرفها حداقل مال شصت سال پیشه
دو نفری که وارد رابطه دوستی نمیشن و میخوان ازدواج کنن اونام آشنا میشن، منتها در حضور خانواده و رسمی و با رعایت حد و حدود ها و چهارچوبها
کلی صحبت میکنن و مشاوره میرن و در نهایت تصمیم میگیرن
تو دوستی فضا به شدت احساسیه و عاقلانه فکر کردن و دیدن عملا غیر ممکنه
از طرفی حضور خانواده ها هم حذفه و خانواده جزء جدانشدنی از یک آدمه، چطور میشه بدون خانواده و دیدار باهاشون و سنجیدن شرایطشون تصمیم گرفت؟
تعهد به خصوص از طرف پسرها تو دوستی وجود نداره، فردا گذاشت رفت رفت، دیگه به کسی هم بدهکار نیست دختر هم نمیتونه طلبکار باشه چون خودش وارد یه رابطه بدون تعهد شده
پس دوستی رو هرجوری حساب کنیم بده، شما میگی نیتت خیر بوده، مطمئن بودی نیت طرف مقابلتم خیر بوده؟
این کانالو ببینید، باعث میشه عمیق تر به مسائل نگاه کنیم و کم کم امیدوار بشیم
Ostad_shojae