چقدر دلم یه آدم شبیه خودمو میخواد
یه کسی که دنبال تجربه و
وقت گذرونی نباشه ...
یه نفر که با خنده هام بخنده
و علت ازم نخواد ...
منو بلد باشه
بدونه که اگه فهمید دوستش دارم
نباید خودشو گم کنه
نباید ازم فاصله بگیره ...
باید بدونه اگه یه روز فهمید وابستشم
کاری نکنه روزی خودمو صدبار سرزنش کنم
باید بدونه که اگه گذاشتم بیاد تو زندگیم
واقعا روش حساب کردم
یعنی منو بلده ...
یدونه که نباید برسه اون روز که
به خودم بگم چی تو خودش دید که رفت ؟
باور کن احساس میکنم کسی نمیفهمه منو ..
دلم میخواد اعتماد کنم ولی نمیتونم
تو این روزا ادما بیشتر حرفن
فقط بلدن بگن دوستدارم
دوستدارمای بدون شناخت و فقط
از دیدن چهارتا جذابییت ...
من دلم یکی شبیه خودمو میخواد
یکی که بدون ترس بهش تکیه کنم ..