یک سال نشده
یه فرد عزیزی و از دست دادم
انقدر انسان و شریف بود
هیچوقت ضررش بهم نرسید
انسان کامل
مطمئنم تا آخر عمرم باشرف تر از این آدم نخواهم دید
خاطراتی که ازش دارم همه خوبه
ولی من در حقش نامردی کردی موقع مرگش
کثیف‌ترین کاری که میشد با انسان کرد
شرم دارم به زبون بیارم
اوایل عذاب وجدان یقه‌ام و ول نمیکرد
مطمئنم بار سنگینش همیشه رو دوشم
از خجالت سرخاکش نمیرم
همیشه خودم و مقصر میدونم
چطور میشه آدم با خودش کنار بیاد؟
نه که فراموش کنم؛فراموش کردنی نیست.
اما هرروز نمیرم و زنده بشم
گاهی آنقدر مشغله برای خودم درست میکنم
که بهش فکر نکنم
اما ته ذهنم نشستم و دارم خودزنی میکنم
شما کاری کردین که عذاب وجدان داشته باشین؟
ببخشید که نمیگم چیکار کردم.
