سلام دوستان
من با اینکه تو خانواده پرجمعیت بزرگ شدم اما اصلا صمیمی نیستیم
در حد سالی یکی دوبار رفت و آمد هستیم
طرف همسرم هم بشدت اذیت کننده هستن و باهم متحدن و به من و بچه هام خیلی حسادت دارن
من همیشه احساس بی کسی و تنهایی دارم
امسال که پسرم رفت مدرسه معلمش می‌گفت انگار پسرت تابحال هیچ جمعی نرفته رفتار اجتماعی ندارع
خیلی دلم گرفته و هر روز سر این موضوع یک غم گنده میفته تو دلم
دلم میخواد داعما غصه بخورم خیلی غمگینم خیلیبییییی
انگار همه جا به روم بسته شده
کوچیک بودن خواستم ببرم مهد کرونا اومد
از شانس محلمون هم بشدت خلوته و هیچ بچه ای بیرون نمیاد
سلام اصلا احساس غم نکن.بچه هاتو ببر شهر بازی یا پارک.دوست یا همبازی پیدا کنن.ماهم مثل شما رفت وامد ندلریم
عزیزم خیلی اینطورند الان مهاجرت به خارج زیادشده
خیلی تنهاهستن
روابط سالم بساز
دوستان خوب روابط به اندازه نه زیاد...
فامیل دورتر گاهی بهترن
لیست بنویس
یادوستان خودت، دوستان مدرسه ت رو پیداکن، مامان دوستان پسرت
بچه های همکارهمسرت می تونن سالی چندبارهمبازیش بازی
جمعشون میشه کلی
اینا رو میبرم
مشکل من اینکه تنهان
با من تو خونه باشن
با من پارک برن
همش با من؟؟
هیچ روابطی نمیبینن
نه کسی خونمون میاد نه ما جایی میریم
اخلاق شوهرم طوریه که فقط طرف خودش میخاد رفت و آمد کنیم
طرف خودش هم جز ضرر و اسیب و سو استفاده نیستن
به من و پسرم ضربه ای زدن که هنوزم نتونستم پاشم
عزیزم همه چیز راه داره
یعنی به هرحال توی فامیل خودت وشوهرت ۴ تا مهربونتر پیدامیشه
مهمونی زنانه دوست نداری
فعلا پسرت کوچیکه می توتی مهمونی بگیری یا مثلا ختم انعامی مولودی گاهی بگیری پسرت هم بلشه ۴ نفر رو ببینه
کلاس هم ببریش خیلی خوبه
ورزش بخصوص
متاسفانه نبست
با خواهران تو یک شهریم اما من میرم هم رو نمیدن
مادرمم همینطور
کلا تو خانوادمون فقط من و یک خواهرم اهل رفت و آمد هستیم که متاسفانه راهمون بهم خیلی دوره
فامیل شوهرم آدم خوب نیست
با هر کدوم ارتباط گرفتم ضربه زده
یا هرزه ان یا معتادن یا ...
