من بیست سالمه با کسی در حال اشنایی هستم
حدودا شش ماهه
قیافه اش برام خاص نیست ( قیافه ای که خیلی بگم خوشتیپ و زیبا باشه نداره)
تحصیل کرده است و دکتریه
ماشین نداره و خونه هم داره اما کوچیک ولی نه جای ان چنانی
هنوز شغل ثابت نداره
و هدفش هیئت علمی هست
قصدش ازدواجه و واقعا عاشقمه
ولی تا بتونه عروسی بگیره یا ماشین بخره
و خودشو جمع و جور کنه و درسش تموم شه
سه چهارسال زمان میبره
ولی من خیلی میترسم که چهارسال منتظر بمونم تا وضعیتش عادی بشه
و وقتی ماشین و خونه و ایناشو اوکی کرد منو ول کنه یا …….
از جهتی یه اقایی ازم خواسته جهت اشنایی بریم بیرون و به صرف شام دعوتم کرده
از لحاظ ظاهری عالیه و شغل و ماشین و اینا هم فکر کنم داره
مامانم میگه این اقایی که تو داری باهاش اشنا میشی تو این چهارسال و این شرایط اقتصادی معلوم نیست چی بشه بینتون و تو باید تا وقتی جوانی با ادمای مختلف اشنا بشی و نمی تونی فرصت هاتو به روی همه ببندی پنج سال کامل….
الان موندم جواب این اقارو چی بدم
برم بیرون میشه خیانت؟
هیچ ایده ای ندارم…….
نمی دونم چیکار کنم….
