خستم از همه چی زندگیم نابود شد

بچه اخر خانواده بودم بقیه از من خیلی بزرگتر بودن پدرم معتاد بود و مادرم کلا خواهر و برادراشو دوست داشت هزار تا فتنه سر ازدواج خواهر دومیم تو زندگیمون بپا شد فقیر بودیم همیشه لباشای کهنه داشتم از اونورهمه اطرافیانم وضع مالی خوب دختراشون بهترین اتاق خوابا بهترین تختخوابا تبلتا گوشیا همه چی رو داشتن ولی من هیچی درسم خوب بود ولی اینقد تو خونمون شرایز روحی بد بود واسه کنوور نتونستم بخونم بقیه کلاس میرفتن صدجور ازمون من هیچی حتی کتابم با منت برام خریدن چقد تلاش کردم نشد چقد حرف شنیدم چقد بقیه رو زدن تو سرم حتی گوشی نداشتم تا ۲۱ سالگی چقد تحقیرم میکردن بقیه مسخرم میکردن منم اینقد تو سری خور بودم هیچوقت جواب نمیدادم پدر و مادرم انگار هول برشون داشت زود شوهرم دادن شوهرم ادم خوبیه ولی اونم دستش تنگه خانواده ش باش ظلم میکنن حقشو میخورن منو بی محل میکنن دوشم ندارن دلم میخواد خودمو بکشم خواهرم زندگیمو به گند کشید و هیچکس منو نمیخواد کاش همین الان میتونستم خودمو بکشم نتونستم واسه دخترم چیزی بخرم وضعمون خوب بود ولی باردار که شدم تموم سرمایه مون رفت اینقد تو بارداری غصه میخوردم هنوز اثارش هست یه چیزی بگین اروم شم .باهمسرم خوبم ولی اونم بیشتر وقتا خانواده شو میبینه ازم خسته میشه