من امسال با یکی دوست شدم، خیلی دختر خوب و مهربونی هستش، رفیق صمیمی منه
روزای اولی که باهم دوست شده بودیم هم اون تنها بود تو کلاس هم من و خلاصه خیلی باهام اوکی بود و توجه میکردو اهمیت میداد (خودمم همونجوری بودم)
بعد یکم که گذشت با دوتا از همکلاسیا که دوست چن ساله ی هم بودن دوست شد، منم باهاشون دوستم، ولی خب صمیمی نیستم
اینا هم باهامون خوبن ولی خب ازونجایی که سحر(دوست خودم) اول باهاشون اوکی شده بود و اینا با سحر صمیمی ترن
ولی خب من کلا متوجه شدم که سحر و خیلی دوست صمیمی خودشون نمیبینن و حتی خیلی وقتی محل نمیدن بهش
ولی باز سحر همه تلاششو میکنه که توجه اونارو به خودش جلب کنه و همش پیش قدم میشه برا صحبت کردن و اینا،
حالا اینا به کنار واسه بیرون رفتن و خوش گذرونیو عکس گرفتن و فقط با اونا برنامه میریزه و به من در این موارد توجه چندانی نمیکنه،
مثلا هروقتتو مدرسه من کفتم بیا عکس بگیریم بهونه میورد که نه خوب نمی افتیم فلانه بیثاره
ولی با اونا همش عکس میگرفت و همش سعی میکرد توجه اونارو جلب کنه
یا مثلا وقتی سه تایی باهم تو حیاط چرخ میزدیم دست اونو میگرف و همش با اون حرف میزد،
منم اینجوری خیلی معذب میشدم
ولی اونی که همیشه تو حال بدیاش، مریضیاش، وقتایی که هیچکی کنارش نبود و بهش محل نمیزاشتن، حتی همینا کنارش بود، من بودم!
خودشم میدونه که بهش زیاد محل نمیدن، بخاطر همینم بیشترو بیشتر سعی میکنه توجه اونارو به خودش جلب کنه...
جدیدا هم باهام سرد شده، مثه قبل نیس، حال روحیشم بد بود، خیلی سعی کردم کنارش باشم، بهش زنگ میزدم مرتب حالشو میپرسیدم، شوخی میکردم میخندیدم، که فقط حالش عوض شه... ولی با این حالم باهام سرد شده، قشنگ اینو خوب متوجه میشم
نمیدونم باید چیکار کنم، ذهنم یکم درگیر شده، ازتون کمک میخام
من باخودم گفتم یه مدت خودم و بکشم کنار، تا بدونه اونی که هواشو داشت همیشه و کنارش بود تو هر حال و شرایطی من بودم
یا نه...
نمیدونم، ازتون راهنمایی میخام، اگرم تجربه ای مشابه من دارین باهام درمیون بزارین، قربونتون برم♥
راستی اینم بگم که ما دهمیم و 16 سالمونه
