اصلا مثل هم نبودیم
ب عنوان دوست نمیتونستم قبولش کنم
ولی خب هی میگفتم گناه داره این جا تاپیک زدم کلی حرف بارم کردن ک بیچاره دختره فکر میکنه توی سلیطه دوستشی و هزار تا بدو بیراه دیگه...
دیگ ه گذشت
همه دوستامو از دست دادم و فقط اون موند
زد دانشگاه قبول شدم
گفت هواست باشه ب هیچ کس اعتماد نکن با کسی دوست نشو
اذیتت میکنن
فلان میکنن
تو دانشگاه تنها موندم
یک سال بعد دقیقا رفت همون رشته من رو انتخاب کرد و رفت
خودشم گفت هیچ دلیل دیگه ای نداشتم واس خوندن این رشته فقط چون تو رفتی منم رفتم😕
اهنگامون... سلیقه موسیقیمون... باهم یک دنیا فرق داشت
در حدی ک اون حامد پهلان و سه برادر خداوردی گوش میکرد و من مت مونرو و داریوش
حالا با اهنگایی ک من یک عمر زندگی کردم فاز میگیره
تو دانشگاه کلی دوست پیدا کرده دقیقا خلاف کاری ک خودش میگفت نکن....
و حالا طوری رفتار میکنه انگار من اصلا هیچوقت وجود نداشتم
چقدر من همیشه توی دوستی بدشانس بودم
هر کیو گفتم ک ن این با بقیه فرق میکنه از همه بدتر بود