من اومدم خونه پدرم تقریبا ۶ ساله یه مستاجر داریم خیلی ادمای خوبین هردو کارمندن اما از همون اول همیشه دعوا داستن همیشه مرد صبور بود تا اینکه دیگه روشون تو روی هم باز شد و شوهره تا میخورد زن رو میزد اونم سریع به خانوادهش میگفت خانواده شم میگفتن برو سر زندگیت خیلی بچه ای و از این حرقا الانم که یه پسر ۴ ساله دارن بازم همینن تا امروز که کلی دعوا کردن یعنی من میترسیدم دیگه اینقد صدای در و دیوار و زدن میومد تا اینکه مرده اومد محکم در خونه رو میزد و میگفت درو باز کنین دیگه بابام رفت بیرون گفت مرد گنده گریه میکرده😐میگفته مادرم اجازه نداره بیاد خونه م زنم نمیزاره مامانمم بهم میگه بی عرضه بهم حرف میزنه کافیه برم پیش مامانم زنم همش غر میزنه و گریه میکنه اینا رو تو حیاط داشت با گریه به بابام میگفت میگفت خانواده شم میدونن زنم اخلاقاش بچگونه س میگن تو کوتاه بیا میکفت جقد کوتاه بیام بابامم گفت شاید زنت یه چیزی میخواد که تو درکش نمیکنی ببرش پیش مشاور ولی من دلم سوخت واسه همشون🥺
کاش اینایی که هیچ جوره باهم سازش ندارن قبل بچه جدا بشن
اخی،خب😕
ببین زنه چی از مادره دیده ک حتی نمیزاره بیاد خونش
دل منم سوخت ☹️
اخه میدونی تا بگی قبل ازدواج همو بشناسین میگن نمیشه ازدواج هندونه دربستست!!!!میگی چشماتو باز کن تقریبا همه چی از روز اول حتی با یه رستوران رفتن معلومه از خساست بگیر تا فرهنگ خانوادگی روش غداخوردن ادبیات صحبت رانندگی میگن نخیر قضاوت نکن معلوم نیست میگی بعدش اختلاف دارین حداقل عروسی نکنین میگن توعقد اختلاف زیاده جدایی پرهزینست میگی بعدعروسی فوری بچه نیارین میگن بچه مشکلات رو حل میکنه ادما رو صبور میکنه خلاصه دوراز جون همه تا توی گور بهونه هست برای ادامه زندگی غلط و بدبخت کردن یکی دوتا بچه
زندگی بعث دعوا باشه زندگی نیست جهنم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
