۸ ساله ازدواج کردم یه پسر ۶ سال دارم و یه دختر ۹ ماهه
قبل ازدواجم ۱۰ سال سابقه ی کار داشتم. مهندس معمارمو دفتر از خودم داشتم توی ساختمون‌سازی های بابام هم ناظر بودم و همه ی کارا دست خودم بود خلاصه قبل ازدواجم خیلی مستقل و پر جنب و جوش و موفق بودم خیلی هم خاستگار داشتم و دلیل انتخاب شوهرمم بیشتر این ویژگی من بود همه ی قول و قرارمونم همین بود که من کار کنم بعد ازدواج ولی از موقع بارداریم کم کار تر شدم و چون زایمانهای سختی داشتم منظورم بد ویاری و بد حالیه کل ۹ ماه رو استراحت بودم ولی بعد تولد بچه هام تا الان که مثلا پسرم ۶ سالشه شوهرم کمک زیادی توی نگهداری بچه ها بهم نداده
هیچ وقت بهم نگفته من پشتتم برو کار کن یا کمک نکرده یعنی حتی با دعواهای زیادی که داشتیم بازم مسولیتی نپذیرفته که من بتونم برم بکارم برسم بماند که الان دیگه کلا ۶-۷ ساله کارم کم کم کنار گذاشتم الان کلا بجز بچه داری هیچچچچ کاری نمیکنم والا حتی به خودمم وقت نمیشه برسم چه برسد به کار
واقعا شما هم قبول دارید مقصر شوهرمه من حق دارم شاکی و نارحت باشم و نبخشمش؟ الان چه برخوردی مناسب باهاشه
