من بچه وسطیم،هیچ وقت از نظر مالی و کلاس و لباس و پوشاک کم نداشتم،ولی هیچ از نظر رفتاری و عاطفی مث بقیه بام رفتار نمیشد😓
همیشه باعث میشد تنها بمونم و تو جمعشون شرکت نکنم.در واقع من چون یکم از بچگی رفتارم پسرونه بود با بقیه خواهرام فرق داشتم ،اونام اصلا از من خوششون نمیومد و الانم نمیاد ،همش مسخرم میکردن و میکنن،از قیافم و تیپم و رفتارم تا چهره و نظر و افکار،همیشه منو به کسایی ک ازشون خوششون نمیاد تشبیه میکنن،کلا هر وقت بحث چیزی میشه جلو دوستاشون یا خانواده پدری و مادری بهم احترام نمیزارن😭ارزشمو کم میکنن،برا همین اوناهم از من خوششون نمیاد
من در سطح شهرمون با اینکه فقط 18سالمه خیلی تو ورزش و درس موفقم،شهرمون کوچیکه، رئیس اداره ورزش شهر و استان،مسئولین اموزش و پرورش و مربیام ،از 14سالگی مورد اعتماد و احترامشون بودم (بخدا تعریف نیست از خودم،فقط خواستم بگم انقد فرد بی ارزشی نیستم که با من اینکارارو میکنن)
ولی تو سطح خانواده خودم انقد خواهرام ازم بد گفتن هیچکس ازم خوشش نمیاد،همشون مشخصه با ی رفتار خاصی مث مجبور بودن باهام صحبت میکنن،از این لبخندای تمسخر امیز دارن ک مثلا وقتی ی بچه فامیل زیادی زو مخه و حرف میزنه اینکارارو باهاشون میکنن
