هرچی فکر میکنم میفهمم دنیا به وجود پن نیاز نداره
وجودم دردی از بقیه دوا نمیکنه و فقط درده براشون
میبینم هیچکسی نیست که من براش مهم باشم و بود و نبود فرقی نداره
نه به آینده امیددارم
نه از الانم راضیم
فقط دلم میخاد بمیرم
میدونین الان تنها ترسم چیه؟
اینکه دست به کاری بزنم ولی نمیرم و زنده بمونم
زنده بمونم و با زجز و قطع اندام یا از کار افتادن دستگاه ها بدنم بیشتر تو این دنیا...
کاش مردن آسون بود
منم
بیخیال ، گرمیجات بخور ، بدنت و مغزت سرد شده
چیشششددهههه
بابا به فنا تر من نیستی دیگه 🙄☹️ برو یه جا کسی نباشه
چهار تا بد وبیراه بگو بلند داد بزن دوتا چیز بشکوون گریهههه کن بعد خودت رو تصور کن که کشتی و تموم
بعدش دوباره زنده شدی برو با دنیا بجنگ
وقتی به همین فکر میکنم حالم بدتر میشه و بیشتر از خودم متنفر میشم
اینهمه امکانات و شرایط خوب اینقد مامان بابای حامی
ولی من....
دلم برا آدمی که قبلا بودم تنگ شده
دلم برا روزایی که شاد بودم تنگه
الان هرکاری میکنم فقط چندساعت دووم داره حال خوبم
روزای سخت میگذره
فکرت مشکل داره
