من یک مادرم تازمانی که فرزندم در مهمانی ساکت و با ادبه هیچ کس به تربیت من احسنت نمیگه وای بحال روزی که فرزندم کوچکترین بداخلاقی کنه یا حرف بدی بزنه تمام انگشتها منو نشون میده که نادرش ورست تربیت نکرده
من یک والدم تازمانی که دانش اموزم بهترین نمره رو میگیره هیچ کس نمیگه احسنت چه مادر پشتیبانی داره اما اگر فرزندم نمره کم گرفت مادر تذکر داده میشه به عدم همکاری و عدم توجه به دانش اموزش
من یک همسرم تازمانی که زندگیم گرم و خوبه باهمسرم هیچ کس نمیگه چه خوب زن قدرتمندی هستی که زندگی رو اداره میکنی ...اما خدایی نکرده شوهرم پاش لغزید یا دعوا کردیم میگن زنش زن خوبی نبوده زندگیو نگهداره
من یک عروسم تازمانی که ساکت و به میل بقیه باشم کسی نمیگه افرین چه عروس خوبی خدایب نکرده از حقم جایی دفاع کنم یا جواب خروارخروار بی ادبی رو بدم من یک عروس بی تربیت و بی ادب میشم
من یک دخترم تازمانی که به حرف والدینم گوش میدم دختر خلف و خوبی هستم اگر جایی با والدین مخالفت کردم میشم ناخلف و عاق والدینم میشم
من یک مامانم تازمانی که به بچم میرسم و براش دلخواهشو فراهم میکنم مامان خوبیم ولی اگر چیزی ضرر داشت و یا صلاح دیدم براش تهیه نکنم میشم یک مامان بد.
ایا همه اینا ظلم به من نیست؟؟؟؟؟؟؟شما هم این حسا رو داشتیم و از اینها رنج بردین؟
