من همیشه یک دختر قوی و مستقل بودم
ار ۱۸ سالگی کار کردم
رفتم شهرستان درس خوندم و مستقل شدم
خیلی وقتا پناه و تکیه گاه بودم برای خواهرم برای دوستام حتی گاهی برای پدرومادرم
ولی الان بشدت خسته ام و دل میخاد به یکی به آغوش یکی پناه ببرم
دلم میخاد گریه کنم و آرومم کنه
از این تنهایی عمیق و قوی بودن سیرم😔
