قربان شما بابت احترام
اون که خدا خالق خوبیها هست/بدیها نیست که دیدِ درستی از اعتقاد به خدا نیست.
شما که به یک خدا باور داشتید/دارید؛ شاید باید قبول میکردید/بکنید که خدا بدی رو هم آفریده باشه.
اما در زرتشتی، دیدگاه قشنگی داریم که همین خدای خوبی و بدی رو که گفتین از هم سوا میکنه. برای خوبیها اهورامزدا، برای بدیها، اهریمن (شعر مشهور فردوسی – کنام پلنگان و شیران – میگه: «عرب هرچه باشد مرا دشمن است (البته که اینجا منظور عرب ایرانی نیست) • کجاندیش و بدخوی و اهریمن است (اشاره به بدی و خدای بدی و اهریمن)»
منظور اینکه ممکن است در دین دیگر، مشخصا آفریدگار خوب و بدی جدا باشد.
اما خوبی اعتقاد به خدا (چه اعتقاد به الله، چه اهورامزدا) داشتن یک باور قلبی هست (یا به قول دیگر، قوت قلب)
بهتر اینکه این قوت قلب رو بازم داشته باشید.