خدارو شکر تو این ده سال همه سفرهام بدون خانواده هامون بوده.
البته بیرون شهر رفتیم. یه جاری دارم هروقت بیرون شهر رفتیم اخماش مثل چی... تو هم بوده
خانواده من بسیار بد سفر و خسیسن.خاتواده همسرم خوبن مشکلی ندارم باهاشون چون شوهرم خرج اونارم میده تکلیفمون روشنه
خانواده شوهرم اصلا نمیگن که سفر بریم باهاشون آویزونمون نیستن بگی هم قبول نمیکنن
خانواده خودم چرا ولی اهل سفر نیستن حساسن تو سفرم اهل دعوا هستن
عادت هامون خیلی متفاوته مثلا همسر من ۷ صبح بیداره ولی پدرم تو مسافرت ۱۰ هم بزور پامیشه . یا اگه با خانواده شوهرم بریم مادرشوهرم خیلی وسواس داره کل سفر زهر میشه خونه بگیریم به جای تفریح یه دور باید اونجارو خونه تکونی کنه. تا حالا باهاشون نرفتیم . یا خودمون بودیم یا با دوستامون
یادمه یبار هفت تا ماشین رفتیم شمال تو راه همه واسه خانواده هاشون بلال خریدن خوردن چند دقیقه بعد بجا نگه داشتن نسکافه اینا خوردن و..... بابای من نخرید و من همیشه تو دلم موند زنداداشم که به داداشم گفت تو برو بخر بابام گفت لازم نکرده ما نمیخریم خرج اضافی نداریم
الآنم که متاهلم شوهرم همه چی میخره هرچی بخام میخره اما ماشین نداریم با ماشین دیکران میریم منم معذبم💔
شوهرم از اون آدمایی که پدر و مادرش در زمان نوجوانی در موردش غفلت کردن حتی همین الآنم همینه با اینکه بارها به زبون آورده اما بازم کارشون رو تکرار میکنن مسافرت با خانواده شوهرم مساوی با دعوا با خانوادش مسافرت با مامان خودمم بیچاره مامانم باید استرس داشته باشه به شوهرم برنخوره برا همین ترجیح میدم با مامانم اصلا سفر نرم و بزارم مامانم با بقیه خوش باشه چون بقیه دامادا و عروسا خدا رو شکر اینجوری نیستن
