خیلی هامون خوبِ بقیه هستیم و بدِ خانواده و عزیزان خودمون. بیرون خونه اخلاقمون خیلی خوب و مهربونه و توی خونه با اعضای خانواده (پدر، مادر، خواهر و برادر، همسر و بچه و....) پرخاشگر و عصبی رفتار میکنیم
اکثرا حوصله بقیه رو بیشتر داریم تا حوصله عزیزان خودمون
عزیزانمون رو دوست داریم اما چرا نمیتونیم مثل بقیه باهاشون رفتار کنیم
شاید اگر عزیزانمون رو غریبه فرض کنیم و مثل غریبه ها (که باهاشون رفتار بهتری داریم) رفتار کنیم خیلی مشکلات حل بشه
به نظرتون چرا؟
