منو دور و دورتر می کنه حالیش نیست دلم نمی خواد سالی یه بار حتی صداشو بشنوم به اکراه و به اجبار رفت و آمد دارم و همیشه به خودم میگم حالا بذار یه دو ساعتی مثه زهرمار بگذره و تا می تونه آزارم میده انگار ماموریت داره منم تحمل ش می کنم تا رد کنم از اونجا بعد موقع خداحافظی هی اصرار می کنه بیایید پیش مون!!!
من اینطوری ام که نمیتونم برای بهتر شدن زندگی خودم، زندگی پسرم خراب کنم و از کانون خانواده محرومش کنم.
دارم با همه اخلاق های خوب و بد شوهرم می‌سازم و سکوت میکنم تا پسرم آرامش داشته باشه همین
این انتخاب منه شاید خیلی ها مخالف باشن و نظر دیگه ای داشته باشن
۲۷سال ۱۰سال ازدواج کردم راضی ام
۲۶ سالمه
با دوران عقد ۸ساله ازدواج کردم
دوتا بچه دارم
شکر خدا راضیم
۲۱ سالمه ۳ ساله ازدواج کردیم سال اول و دوم ازدواج تنش داشتیم اما الان خوبیم با هم خدا رو شکر ، حس میکنم به یه پختگی نسبی رسیدیم از زندگی
۲۱سالمه ۶ ساله
الان قهرم باهاش
ولی مشکل جدی نداریم خوبه
ا اخلاق خوبش اینه دست بزن نداره و اهل خیانت نیس و رفیق باز و خسیس نیست
اما شعور ب اندازه کافی نداره
مهربونم هست
من ۱۱ساله متاهلم ۲سال حدودا نامزد بودیم ،۲سالم دوست کلاحدود ۱۵ساله کنارهمیم خیلی راضیم از داشتنش من عشق و زندگی و ارامشو با وجود همسرم که دیدمو هرلحظه بابتش شاکرم خدای بزرگمو هیچ زندکی بدون مشکل نیست ولی درکنار هم دست در دست همدیگه میتونیم قد بکشیمو مشکلاتو کنار بزنیم
28
6
شکر راضی ام
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
21 ثانیه پیش
23 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
