یکسال از جدایی میگذره
خودم تا حالا از خیلیا مشورت خواستم
الان میخام تجربه خودمو ازین اتفاق بگم
اشتباهات زیادی داشتم و بزرگترینش این بود که ادامه ندادم به جلسات روانشناسی!
انقدر تنها موندم و غرق خیالات شدم که الان تبدیل شدم به یه آدم شدیدا عصبی و مضطرب
پس حتما و حتما از مشاور(نه هر مشاوری)متخصص کمک بگیرین و خودتونو سرگرم کار کنین
بلخره باید بگذرونین اون دوران تلخ اولیه رو،پس جوری بگذرونین که مثل من نشه عاقبتتون.برنامه روتین داشته باشین و تحت هرشرایطی رعایتش کنین
یه نصیحت هم برا خانوما دارم،میدونم مشکلات شما شاید شدیدتر باشه نسبت به ما مردا
ولی اصلی‌ترین و مهم ترین ضعفی که من از خانوما دیدم این بود که اکثرا (نه همگی)شغل و درآمدی نداشتن
این بزرگترین عامل تعیین کننده‌س تو زندگیتون
یا میخاین جدا شین ولی میترسین از آینده چون درآمدی ندارین یا جدا شدین و چون شغلی ندارین مجبور میشین دوباره همون اشتباه قبلی رو تکرار کنین و با عجله یه زندگی مشترک دیگه رو شروع کنین.
پس این نصیحت رو از برادر کوچیکتون قبول کنین
ببینین اگه حتی بهترین زندگی رو هم دارین بازم دست بکار شین و یه حرفه و تخصصی رو یاد بگیرین
خیلی خیلی خیلی مهمه این قضیه،خودتون حامی اول و آخر خودتون باشین و از فردا نترسین
اگه شما هم تجربه یا موردی دارین اضافه کنین
