دوستی من با مرد متاهل و یه نصیحت دارم برای تمام خانمهای متاهل که شوهرتون و تنها میزارین
دوستان من سال ۱۳۹۰ با مرد متاهلی دوست شدم که سه سال باهاش موندم تا سال ۱۳۹۳ بدون اینکه روحم خبر داشته باشه اقا متاهله و بچه داره حالا چطور نفهمیدم؟ ایشون برای شهر دیگه ای بود و کارش تو شهر ما یه فاصله ۸ ساعته بود ماهی پنج روز الی یک هفته با پرواز میرفت شهرشون و برمیگشت بشدت عاشق همدیگه بودیم بشدت بشدت سه سال تمام فقط برام خاطره سازی کرد از گوشه گوشه شهرمون باهاش خاطره دارم برام کادو میخرید گل میخرید محبت میکرد از نظر مالی عاطفی کم نمیذاشت زمانی که میرفت شهرشون هم ارتباط ما سرجاش بود جز تایم های ناهار تا عصر و دوباره از ساعت ۸ شب قطع میشد ارتباط تا فردا صبح دلیلش و مبگفت چون پدر مادرم بشدت مذهبی و خشکن و منو برادرام اصلا جلو اونا نه با گوشی میتونیم حرف بزنیم نه پیام بدیم یه سری اخلاقای خاص دارن و بعدشم خب برمیگشت شهرمون و ما آزاد بودیم دیگه خلاصه بعد سه سال یه اتفاقی افتاد و من متدجه شدم متاهله بچه داره بماند که چه ضربه ای خوردم از شدت شوک به بیمارستان کارم کشید بماند که اون اومد جلو خونمون ضجه میزد مثل کسی که عزیزش مرده گریه میکرد التماس میکرد پاهام و بوس میکرد ترکش نکنم و چه روزهای سیاهی بود من ولی برنگشتم هیج جوره الان نصیحت من به خانمها متاهل اینکه اصلا و ابدا شوهرتون تنها نزارید تو شهر دیگه هر چقدر براتون سخت بود برید همون شهری که شوهرتون هست باهاش زندگی کنید اشکال نداره سختی غربت بدتر از طعم تلخ خیانت نیست که اصلا اصلا نکنید اینکار رو نگین مرد باید خودش خوب باشه مگه تو شهر ما پیش خودمون نمیتونه خیانت کنه؟؟چرا میتونه ولی اینجوری تنها بمونه یه موقعیت براش فراهم بشه اینجوری دلبستگی و عاشقی کنه اگر در تنگنا باشه این فرصت ها پیش نمیاد یه از همه جا بی خبر مثل منم گرفتار نمیشه
