نی نی یار ی لحظه لطفا

می ترسم از آدم ها...آدم هایی که دست می گذارند روی تنهایی ات، مجوزِ ورود می گیرند و تنهاترت می کنند...آدم هایی که سایه می اندازند روی سرت و بی تفاوت، سایه سنگین می کنند...آدم هایی که ساده می گیری بودنشان را و سخت می کنند گذرِ لحظه هایت را...آدم هایی که کوهِ معرفت می شوی برایشان و آنها مدام  تو را می لرزانند با آتشفشانِ بی معرفتی هاشان...آدم هایی که به هزار و یک خاطره، دلبستۀ شان می شوی و آنها به یک اشاره، پاک می کنند همه گذشته ها را...آدم هایی که شروع رابطه را عاشقانه و پایان رابطه را به فاجعه ختم می کنند...