بشینم کنار سفره ی سفید، شلوغ، وسط یه عالمه دختر خاله و پسرخاله و عمه و دایی و عمو، اون از اونور بگه سماق رو بده، اینور یکی دوغ بریزه، صدای قاشق چنگالی که میخوره به بشقابای ملامین، کره هایی که آب میشه روی چلوی خوش عطر، پیاز توی پیش دستی، منم برم بشینم پیش عزیز جون...
اها
الان فقط پز و گوز
اخی😍😍😍صفا بووود
پچ پچ و خنده دخترا کنار هم
از اونا که همه با هم میریختن تو اشپزخونه ظرفا رو میشستن
خانما اخر شب انقدر تو رخت‌خواب حرف میزدن که اذان صبح میگفت
وای منم دلم خواست
الآن بچه میره خونه خالش چیزی میخوره پشت سرش هزاااار تا حرف میزنن
اره عزیزم واقعا کاش میشد برگردیم اون دوران الان همش شده تجملات و به قول دوستمون پز دادنای الکی ،،،اون موقع صمیمیت بود ولی الان انگار همه دشمنن
این روان‌شناس های زرد هم تا تقی به توقی میخوره میگن حذف کنید حذف کنید
یاادش بخیر خیلی خوش میگذشت.برا ما بعد فوت مادربزرگم دیگه اینطوری جمع نشدیم
انقد تعداد بچه‌ها زیاد بود که به راحتی گروه بندی میشدن
یه گروه پنج شش نفره از دخترای دبیرستانی و دانشجو
یه گروه دختر بچه‌ها
دوتا گروه پسرونه هم با همین سن و‌سال
بچه شیرخوارها هم که همیشه رو پای ماماناشون بودن
الان انقدر جمعیتا تو مهمونیا کم شده سر جمع سه تا بچه تو جمع نیست😃
یکی دونفرم اون وسطا زیر زیرکی عاشق همدیگه بودن یا ی طرفه یکی رو اون یکی کراش بود
